Parallel Bible results for "psalm 106"

Psalmen 106

Statenvertaling (Dutch) SVV

1 Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

2 Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?

3 Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.

4 Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;

5 Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.

6 Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.

7 Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.

8 Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.

9 En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.

10 En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.

11 En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.

12 Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.

13 Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.

14 Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.

15 Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.

16 En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.

17 De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.

18 En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.

19 Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.

20 En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.

21 Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;

22 Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.

23 Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.

24 Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.

25 Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.

26 Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;

27 En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.

28 Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.

29 En zij hebben den HEERE tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.

30 Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.

31 En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.

32 Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.

33 Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.

34 Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;

35 Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.

36 En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.

37 Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.

38 En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.

39 En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.

40 Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.

41 En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.

42 En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.

43 Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.

44 Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.

45 En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

46 Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.

47 Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.

48 Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!

New International Version NIV

1 Praise the LORD.Give thanks to the LORD, for he is good; his love endures forever.

2 Who can proclaim the mighty acts of the LORDor fully declare his praise?

3 Blessed are those who act justly, who always do what is right.

4 Remember me, LORD, when you show favor to your people, come to my aid when you save them,

5 that I may enjoy the prosperity of your chosen ones, that I may share in the joy of your nation and join your inheritance in giving praise.

6 We have sinned, even as our ancestors did; we have done wrong and acted wickedly.

7 When our ancestors were in Egypt, they gave no thought to your miracles; they did not remember your many kindnesses, and they rebelled by the sea, the Red Sea.

8 Yet he saved them for his name’s sake, to make his mighty power known.

9 He rebuked the Red Sea, and it dried up; he led them through the depths as through a desert.

10 He saved them from the hand of the foe; from the hand of the enemy he redeemed them.

11 The waters covered their adversaries; not one of them survived.

12 Then they believed his promises and sang his praise.

13 But they soon forgot what he had done and did not wait for his plan to unfold.

14 In the desert they gave in to their craving; in the wilderness they put God to the test.

15 So he gave them what they asked for, but sent a wasting disease among them.

16 In the camp they grew envious of Moses and of Aaron, who was consecrated to the LORD.

17 The earth opened up and swallowed Dathan; it buried the company of Abiram.

18 Fire blazed among their followers; a flame consumed the wicked.

19 At Horeb they made a calf and worshiped an idol cast from metal.

20 They exchanged their glorious God for an image of a bull, which eats grass.

21 They forgot the God who saved them, who had done great things in Egypt,

22 miracles in the land of Ham and awesome deeds by the Red Sea.

23 So he said he would destroy them— had not Moses, his chosen one, stood in the breach before him to keep his wrath from destroying them.

24 Then they despised the pleasant land; they did not believe his promise.

25 They grumbled in their tents and did not obey the LORD.

26 So he swore to them with uplifted hand that he would make them fall in the wilderness,

27 make their descendants fall among the nations and scatter them throughout the lands.

28 They yoked themselves to the Baal of Peor and ate sacrifices offered to lifeless gods;

29 they aroused the LORD’s anger by their wicked deeds, and a plague broke out among them.

30 But Phinehas stood up and intervened, and the plague was checked.

31 This was credited to him as righteousness for endless generations to come.

32 By the waters of Meribah they angered the LORD, and trouble came to Moses because of them;

33 for they rebelled against the Spirit of God, and rash words came from Moses’ lips.

34 They did not destroy the peoples as the LORD had commanded them,

35 but they mingled with the nations and adopted their customs.

36 They worshiped their idols, which became a snare to them.

37 They sacrificed their sons and their daughters to false gods.

38 They shed innocent blood, the blood of their sons and daughters, whom they sacrificed to the idols of Canaan, and the land was desecrated by their blood.

39 They defiled themselves by what they did; by their deeds they prostituted themselves.

40 Therefore the LORD was angry with his people and abhorred his inheritance.

41 He gave them into the hands of the nations, and their foes ruled over them.

42 Their enemies oppressed them and subjected them to their power.

43 Many times he delivered them, but they were bent on rebellion and they wasted away in their sin.

44 Yet he took note of their distress when he heard their cry;

45 for their sake he remembered his covenant and out of his great love he relented.

46 He caused all who held them captive to show them mercy.

47 Save us, LORD our God, and gather us from the nations, that we may give thanks to your holy name and glory in your praise.

48 Praise be to the LORD, the God of Israel, from everlasting to everlasting. Let all the people say, “Amen!” Praise the LORD.