Parallel Bible results for "psalm 77"

Psalmen 77

Statenvertaling (Dutch) SVV

1 Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun.

2 Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.

3 Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.

4 Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. Sela.

5 Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

6 Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.

7 Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overlegde ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:

8 Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?

9 Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?

10 Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? Sela.

11 Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.

12 Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;

13 En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

14 O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

15 Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.

16 Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. Sela.

17 De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.

18 De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.

19 Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

20 Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend. [ (Psalms 77:21) Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron. ]

New International Version NIV

1 I cried out to God for help; I cried out to God to hear me.

2 When I was in distress, I sought the Lord; at night I stretched out untiring hands, and I would not be comforted.

3 I remembered you, God, and I groaned; I meditated, and my spirit grew faint.

4 You kept my eyes from closing; I was too troubled to speak.

5 I thought about the former days, the years of long ago;

6 I remembered my songs in the night. My heart meditated and my spirit asked:

7 “Will the Lord reject forever? Will he never show his favor again?

8 Has his unfailing love vanished forever? Has his promise failed for all time?

9 Has God forgotten to be merciful? Has he in anger withheld his compassion?”

10 Then I thought, “To this I will appeal: the years when the Most High stretched out his right hand.

11 I will remember the deeds of the LORD; yes, I will remember your miracles of long ago.

12 I will consider all your works and meditate on all your mighty deeds.”

13 Your ways, God, are holy. What god is as great as our God?

14 You are the God who performs miracles; you display your power among the peoples.

15 With your mighty arm you redeemed your people, the descendants of Jacob and Joseph.

16 The waters saw you, God, the waters saw you and writhed; the very depths were convulsed.

17 The clouds poured down water, the heavens resounded with thunder; your arrows flashed back and forth.

18 Your thunder was heard in the whirlwind, your lightning lit up the world; the earth trembled and quaked.

19 Your path led through the sea, your way through the mighty waters, though your footprints were not seen.

20 You led your people like a flock by the hand of Moses and Aaron.