58
Convertitque Deus spiritum regis in mansuetudinem, et festinusac metuens exilivit de solio, et sustentans eam ulnis suis,donec rediret ad se, his verbis blandiebatur:
59
Quid habes Esther? Ego sum frater tuus, noli metuere.
60
Non morieris: non enim pro te, sed pro omnibus haec lex constituta est.
61
Accede igitur, et tange sceptrum.
62
Cumque illa reticeret, tulit auream virgam, et posuit supercollum eius, et osculatus est eam, et ait: Cur mihi non loqueris?
63
Quae respondit: Vidi te domine quasi Angelum Dei,et conturbatum est cor meum prae timore gloriae tuae.
64
Valde enim mirabilis es domine, et facies tua plena est gratiarum.
65
Cumque loqueretur, rursus corruit, et pene exanimata est.
66
Rex autem turbabatur, et omnes ministri eius consolabantur eam.