Psalms 41:1-10

1 in finem in intellectum filiis Core
2 quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum ita desiderat anima mea ad te Deus
3 sitivit anima mea ad Deum *fortem; vivum quando veniam et parebo ante faciem Dei
4 fuerunt mihi lacrimae meae panis die ac nocte dum dicitur mihi cotidie ubi est Deus tuus
5 haec recordatus sum et effudi in me animam meam quoniam transibo in loco tabernaculi admirabilis usque ad domum Dei in voce exultationis et confessionis sonus epulantis
6 quare tristis es anima mea et quare conturbas me spera in Deo quoniam confitebor illi salutare vultus mei
7 Deus meus ad me ipsum anima mea conturbata est propterea memor ero tui de terra Iordanis et Hermoniim a monte modico
8 abyssus *ad; abyssum invocat in voce cataractarum tuarum omnia excelsa tua et fluctus tui super me transierunt
9 in die mandavit Dominus misericordiam suam et nocte canticum eius apud me oratio Deo vitae meae
10 dicam Deo susceptor meus es quare oblitus es mei quare contristatus incedo dum adfligit me inimicus

Psalms 41:1-10 Meaning and Commentary

To the chief Musician, a Psalm of David. In this psalm is a prophecy concerning Christ, and concerning Judas Iscariot, as runs part of the title in the Syriac version; and in the Arabic version it is called a prophecy concerning the incarnation, and the salutation of Judas; and certain it is that Psalm 41:9 is to be understood of him, and of his betraying Christ into the hands of his enemies, since it is cited and applied to him by our Lord himself, John 13:18; so that having such a sure rule of interpretation, we may safely venture to explain the whole psalm of Christ, which treats both of his humiliation and exaltation; for it neither agrees with David wholly, nor with Hezekiah, to whom some ascribe it, as Theodoret remarks.
The Latin Vulgate is in the public domain.