Psalms 37:3-13

3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi et confirmasti super me manum tuam

4 non est sanitas carni meae a facie irae tuae non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum

5 quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum sicut onus grave gravatae sunt super me

6 putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae a facie insipientiae meae

7 miser factus sum et curvatus sum usque ad finem tota die contristatus ingrediebar

8 quoniam lumbi mei impleti sunt inlusionibus et non est sanitas in carne mea

9 adflictus sum et humiliatus sum nimis rugiebam a gemitu cordis mei

10 Domine ante te omne desiderium meum et gemitus meus a te non est absconditus

11 cor meum conturbatum est dereliquit me virtus mea et lumen oculorum meorum et ipsum non est mecum

12 amici mei et proximi mei adversus me adpropinquaverunt et steterunt et qui iuxta me erant de longe steterunt

13 et vim faciebant qui quaerebant animam meam et qui inquirebant mala mihi locuti sunt vanitates et dolos tota die meditabantur

Psalms 37:3-13 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO PSALM 37

\\<<[A Psalm] of David>>\\. This psalm, it is very probable, was written at the same time, and upon the same occasion, with the former; and describes the different states of good and bad men; and is full of exhortations, instructions, and advice to the people of God; intermixed with various encouraging promises. A late learned writer {h} thinks it was written for Mephibosheth's consolation under Ziba's calumny. {h} Delaney's Life of King David, vol. 2. p. 219.