1 Samuël 25:35

35 Toen nam David uit haar hand, wat zij hem gebracht had; en hij zeide tot haar: Trek met vrede op naar uw huis; zie, ik heb naar uw stem gehoord, en heb uw aangezicht aangenomen.

1 Samuël 25:35 Meaning and Commentary

1 Samuel 25:35

So David received of her hand [that] which she had brought
him
Her present, ( 1 Samuel 25:18 ) ; and which he kindly took for his own use, as well as for his men; for it was a present for a prince: and said to her, go up in peace to thine house;
in peace of mind, having her request granted, and nothing to fear from David and his men, and so might return home with the greatest safety in her own person, with those that were with her, and be under no apprehensions of danger and destruction to Nabal and his family: see, I have hearkened to thy voice;
to her arguments and reasonings, which were powerful; to her petitions, which were granted; and to her good counsel and advice, which he took: and have accepted thy person:
done as she desired, forgave the offence, and so lifted her up, as the word signifies, and made her countenance cheerful; received her present kindly, and took well all she said and did; and promised to grant her, for the future, anything that lay in his power, whenever she should apply to him, see ( Job 42:8 Job 42:9 ) .

1 Samuël 25:35 In-Context

33 En gezegend zij uw raad en gezegend zijt gij, dat gij mij te dezen dage geweerd hebt, van te komen met bloedstorting, dat mijn hand mij verlost zou hebben!

34 Want voorzeker, de HEERE, de God Israels, leeft, Die mij verhinderd heeft, van u kwaad te doen, dat, ten ware dat gij u gehaast hadt, en mij tegemoet gekomen waart, zo ware van Nabal niemand, die mannelijk is, overgebleven tot het morgenlicht!

35 Toen nam David uit haar hand, wat zij hem gebracht had; en hij zeide tot haar: Trek met vrede op naar uw huis; zie, ik heb naar uw stem gehoord, en heb uw aangezicht aangenomen.

36 Toen nu Abigail tot Nabal kwam, ziet, zo had hij een maaltijd in zijn huis, als eens konings maaltijd; en het hart van Nabal was vrolijk op denzelven, en hij was zeer dronken; daarom gaf zij hem niet een woord, klein noch groot, te kennen, tot aan het morgenlicht.

37 Het geschiedde nu in den morgen, toen de wijn van Nabal gegaan was, zo gaf hem zijn huisvrouw die woorden te kennen. Toen bestierf zijn hart in het binnenste van hem, en hij werd als een steen.