2 Kronieken 20:22

22 Ter tijd nu, als aanhieven met een vreugdegeroep en lofzang, stelde de HEERE achterlagen tegen de kinderen Ammons, Moab, en die van het gebergte Seir, die tegen Juda gekomen waren; en zij werden geslagen.

2 Kronieken 20:22 Meaning and Commentary

2 Chronicles 20:22

And when they began to sing and to praise
They sung more or less all the way they went, from the time they set out, but when they came nearer the enemy, they sung louder and louder: the Lord set ambushments against the children of Ammon, Moab, and Mount
Seir, which came against Judah;
some take them to be their own ambushments, which they set for the destruction of Judah; but the Lord turned them against their own confederates, mistaking them for Jews; so the Vulgate Latin version,

``the Lord turned their ambushments against themselves;''

or rather these were angels, who appeared in the form of the Edomites, and so fell upon the Ammonites and Moabites: and they were smitten;
by them, many of them were destroyed; hence it follows,

2 Kronieken 20:22 In-Context

20 En zij maakten zich des morgens vroeg op, en togen uit naar de woestijn van Thekoa; en als zij uittogen, stond Josafat en zeide: Hoort mij, o Juda, en gij, inwoners van Jeruzalem! Gelooft in den HEERE, uw God, zo zult gij bevestigd worden; gelooft aan Zijn profeten, en gij zult voorspoedig zijn.

21 Hij nu beraadslaagde zich met het volk, en hij stelde den HEERE zangers, die de heilige Majesteit prijzen zouden, voor de toegerusten uitgaande en zeggende: Looft den HEERE, want Zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid!

22 Ter tijd nu, als aanhieven met een vreugdegeroep en lofzang, stelde de HEERE achterlagen tegen de kinderen Ammons, Moab, en die van het gebergte Seir, die tegen Juda gekomen waren; en zij werden geslagen.

23 Want de kinderen Ammons en Moab stonden op tegen de inwoners van het gebergte Seir, om te verbannen en te verdelgen; en als zij met de inwoners van Seir een einde gemaakt hadden, hielpen zij de een den ander ten verderve.

24 Als nu Juda tot den wachttoren in de woestijn gekomen was, wendden zij zich naar de menigte; en ziet, het waren dode lichamen, liggende op de aarde, en niemand was ontkomen.