Ezra 9:12

12 Zo zult gij nu uw dochteren niet geven aan hun zonen, en hun dochteren niet nemen voor uw zonen, en zult hun vrede en hun best niet zoeken, tot in eeuwigheid; opdat gij sterk wordt, en het goede des lands eet, en uw kinderen doet erven tot in eeuwigheid.

Ezra 9:12 Meaning and Commentary

Ezra 9:12

Now therefore give not your daughters unto their sons, nor
take their daughters unto your sons
That is, in marriage, see ( Deuteronomy 7:3 ) , where the prohibition is expressed in the same language:

nor seek their peace or their wealth for ever;
that is, as long as they continue in their idolatries and impurities, see ( Deuteronomy 23:6 ) ,

that ye may be strong, and eat the good of the land, and leave it
for an inheritance to your children for ever;
that they might be strengthened and established in the land into which they were brought, and enjoy all the good things it produced, and leave their children in the possession of it, to hold at least until the Messiah came, see ( Isaiah 1:19 ) .

Ezra 9:12 In-Context

10 En nu, wat zullen wij zeggen, o onze God! na dezen? Want wij hebben Uw geboden verlaten,

11 Die Gij geboden hadt door den dienst Uwer knechten, de profeten, zeggende: Het land, waar gijlieden inkomt, om dat te erven, is een vuil land, door de vuiligheid van de volken der landen, om hun gruwelen, waarmede zij dat vervuild hebben, van het ene einde tot het andere einde, met hun onreinigheid.

12 Zo zult gij nu uw dochteren niet geven aan hun zonen, en hun dochteren niet nemen voor uw zonen, en zult hun vrede en hun best niet zoeken, tot in eeuwigheid; opdat gij sterk wordt, en het goede des lands eet, en uw kinderen doet erven tot in eeuwigheid.

13 En na alles, wat over ons gekomen is, om onze boze werken, en om onze grote schuld, omdat Gij, o onze God! belet hebt, dat wij niet te onder zijn vanwege onze ongerechtigheid, en hebt ons een ontkoming gegeven, als deze is;

14 Zullen wij nu wederkeren, om Uw geboden te vernietigen, en ons te verzwageren met de volken dezer gruwelen? Zoudt Gij niet tegen ons toornen tot verterens toe, dat er geen overblijfsel noch ontkoming zij?