Jeremia 14:17

17 Daarom zult gij dit woord tot hen zeggen: Mijn ogen zullen van tranen nederdalen nacht en dag, en niet ophouden; want de jonkvrouw der dochter Mijns volks is gebroken met een grote breuk, een plage, die zeer smartelijk is.

Jeremia 14:17 Meaning and Commentary

Jeremiah 14:17

Therefore thou shalt say this word unto them
Instead of praying for the people, the prophet has a doleful lamentation put into his mouth, to pronounce in their hearing, in order to assure them of the calamities that were coming upon them, and to affect them with them. Let mine eyes run down with tears night and day, and let them not
cease:
or "be silent" ^F16; signifying that there would be quickly just reason and occasion for incessant grief and sorrow in them; and if they were so hardened as not to be affected with their case, he could not refrain shedding tears night and day in great abundance; which would have a voice in them, to call upon them to weeping and lamentation also. Some take these words to be a direction and instruction to the people; so the Septuagint,

``bring down upon your eyes tears night and day, and let them not cease;''

and the Arabic version,

``pour out of your eyes tears night and day continually;''

and the Syriac version is,

``let our eyes drop tears night and day incessantly.''

For the virgin daughter of my people is broken with a great breach,
with a very grievous blow;
cities are sometimes called virgins, which were never taken; and so Jerusalem here, it having never been taken since it was in the hands of the people of Judah; nor were its inhabitants as yet carried captive, but now would be; which, together with the famine and the sword, by which many should perish, is the great breach and grievous blow spoken of; and which is given as a reason, and was a sufficient one, for sorrow and mourning.

---

FOOTNOTES:

F16 (hnymdt) "sileant", Schmidt; "taceant", Pegninus, Montanus.

Jeremia 14:17 In-Context

15 Daarom zegt de HEERE alzo: Aangaande de profeten, die in Mijn Naam profeteren, daar Ik hen niet gezonden heb, en zij dan nog zeggen: Er zal geen zwaard noch honger in dit land zijn; diezelve profeten zullen door het zwaard en door den honger verteerd worden.

16 En het volk, tot hetwelk zij profeteren, zullen op de straten van Jeruzalem weggeworpen zijn vanwege den honger en het zwaard; en er zal niemand zijn, die hen begrave, hen, hun vrouwen, en hun zonen, en hun dochteren; alzo zal Ik hun boosheid over hen uitstorten.

17 Daarom zult gij dit woord tot hen zeggen: Mijn ogen zullen van tranen nederdalen nacht en dag, en niet ophouden; want de jonkvrouw der dochter Mijns volks is gebroken met een grote breuk, een plage, die zeer smartelijk is.

18 Zo ik uitga in het veld, ziet daar de verslagenen van het zwaard, en zo ik in de stad komen, ziet daar de kranken van honger! Ja, zowel de profeten als de priesters lopen om in het land, en weten niet.

19 Hebt Gij dan Juda ganselijk verworpen? Heeft Uw ziel een walging aan Sion? Waarom hebt Gij ons geslagen, dat er geen genezing voor ons is? Men wacht naar vrede, maar daar is niets goeds, en naar tijd van genezing, maar ziet, daar is verschrikking.