Jeremia 9:8

8 Hun tong is een moordpijl, zij spreekt bedrog; een ieder spreekt met zijn naaste van vrede met zijn mond, maar in zijn binnenste legt hij lagen.

Jeremia 9:8 Meaning and Commentary

Jeremiah 9:8

Their tongue is as an arrow shot out
As an arrow out of a bow, which moves swiftly, and comes with great force; or, "drawn out" {u}; as out of a quiver. The word is used of gold, and rendered "beaten gold", ( 1 Kings 10:16 ) , gold drawn out into plates; and here of an arrow drawn out of a quiver; and so it is interpreted in the Talmud ^F23; or is "wounding", as the Septuagint, or "slaying" ^F24; denoting the mischief and injury done to the characters of men, by a deceitful, detracting, and calumniating tongue. The Targum is, "as a sharp arrow their tongue"; which pierces deep, and is deadly; (See Gill on Jeremiah 9:3), it speaketh deceit;
deceitful words, by which men are imposed upon, and are led into wrong ways of thinking and acting: one speaketh peaceably to his neighbour with his mouth;
salutes him in a friendly manner; wishes him all health, peace, and prosperity; professes a sincere and cordial friendship for him, and pretends a strong affection to him: but in his heart he layeth wait;
to draw him into snares, and circumvent, trick, and defraud him.

---

FOOTNOTES:

F21 (jxwv) "extensa, [vel] tracta", Vatablus
F23 T. Bab. Cholin, fol. 30. 2. & Gloss. in ib.
F24 Jugulans, Junius & Tremellius, Piscator.

Jeremia 9:8 In-Context

6 Uw woning is in het midden van bedrog; door bedrog weigeren zij Mij te kennen, spreekt de HEERE.

7 Daarom zegt de HEERE der heirscharen alzo: Ziet, Ik zal hen smelten en zal hen beproeven; want hoe zou Ik anders doen ten aanzien der dochter Mijns volks?

8 Hun tong is een moordpijl, zij spreekt bedrog; een ieder spreekt met zijn naaste van vrede met zijn mond, maar in zijn binnenste legt hij lagen.

9 Zou Ik hen om deze dingen niet bezoeken? spreekt de HEERE; zou Mijn ziel zich niet wreken aan zulk een volk, als dit is?

10 Ik zal een geween en een weeklage opheffen over de bergen, en een klaaglied over de herdershutten der woestijn; want zij zijn afgebrand, dat er niemand doorgaat, en men hoort er geen stem van vee; van de vogelen des hemels aan tot de beesten toe zijn zij weggezworven, doorgegaan!