Joël 1:6

6 Want een volk is opgekomen over mijn land, machtig en zonder getal; zijn tanden zijn leeuwentanden, en het heeft baktanden eens ouden leeuws.

Joël 1:6 Meaning and Commentary

Joel 1:6

For a nation is come up upon my land
A nation of locusts, so called from their great numbers, and coming from foreign parts; just as the ants are called a "people", and the conies a "folk", ( Proverbs 30:25 Proverbs 30:26 ) ; and which were an emblem of the nation of the Chaldeans, which came up from Babylon, and invaded the land of Judea; called by the Lord "my land", because he had chosen it for the habitation of his people; here he himself had long dwelt, and had been served and worshipped in it: though Kimchi thinks these are the words of the inhabitants of the land, or of the prophet; but if it can be thought they are any other than the words of God, they rather seem to be expressed by the drunkards in particular, howling for want of wine, and observing the reason of it: strong, and without number;
this description seems better to agree with the Assyrians or Chaldeans, who were a mighty and powerful people, as well as numerous; though locusts, notwithstanding they are weak, singly taken, yet, coming in large bodies, carry all before them, and there is no stopping them: whose teeth [are] the teeth of a lion, and he hath the cheek teeth of a
great lion;
or "the grinders" ^F13 of such an one; being hard, strong, and sharp, to bite off the tops, boughs, and branches of trees: Pliny

---

FOOTNOTES:

F14 says, locusts will gnaw with their teeth the doors of houses; so the teeth of locusts are described in ( Revelation 9:8 ) ; this may denote the strength, cruelty, and voraciousness of the Chaldean army.
F13 (tweltm) "molares", Pagninus, Mercerus, Burkius.
F14 Nat. Hist. l. 11. c. 29.

Joël 1:6 In-Context

4 Wat de rups heeft overgelaten, heeft de sprinkhaan afgegeten, en wat de sprinkhaan heeft overgelaten, heeft de kever afgegeten, en wat de kever heeft overgelaten, heeft de kruidworm afgegeten.

5 Waakt op, gij dronkenen! en weent, en huilt, alle gij wijnzuipers! om den nieuwen wijn, dewijl hij van uw mond is afgesneden.

6 Want een volk is opgekomen over mijn land, machtig en zonder getal; zijn tanden zijn leeuwentanden, en het heeft baktanden eens ouden leeuws.

7 Het heeft mijn wijnstok gesteld tot een verwoesting, en mijn vijgeboom tot schuim; het heeft hem ganselijk ontbloot en nedergeworpen, zijn ranken zijn wit geworden.

8 Kermt, als een jonkvrouw, die met een zak omgord is vanwege den man van haar jeugd.