Mattheüs 2

1 Toen nu Jezus geboren was te Bethlehem, gelegen in Judea, in de dagen van den koning Herodes, ziet, enige wijzen van het Oosten zijn te Jeruzalem aangekomen.

2 Zeggende: Waar is de geboren Koning der Joden? want wij hebben gezien Zijn ster in het Oosten, en zijn gekomen om Hem te aanbidden.

3 De koning Herodes nu, dit gehoord hebbende, werd ontroerd, en geheel Jeruzalem, met hem.

4 En bijeenvergaderd hebbende al de overpriesters en Schriftgeleerden des volks, vraagde van hen, waar de Christus zou geboren worden.

5 En zij zeiden tot hem: Te Bethlehem, in Judea gelegen; want alzo is geschreven door den profeet:

6 En gij Bethlehem, gij land Juda! zijt geenszins de minste onder de vorsten van Juda; want uit u zal de Leidsman voortkomen, Die Mijn volk Israel weiden zal.

7 Toen heeft Herodes de wijzen heimelijk geroepen, en vernam naarstiglijk van hen den tijd, wanneer de ster verschenen was;

8 En hen naar Bethlehem zendende, zeide: Reist heen, en onderzoekt naarstiglijk naar dat Kindeken, en als gij Het zult gevonden hebben, boodschapt het mij, opdat ik ook kome en Datzelve aanbidde.

9 En zij, den koning gehoord hebbende, zijn heengereisd; en ziet, de ster, die zij in het oosten gezien hadden, ging hun voor, totdat zij kwam en stond boven de plaats, waar het Kindeken was.

10 Als zij nu de ster zagen, verheugden zij zich met zeer grote vreugde.

11 En in het huis gekomen zijnde, vonden zij het Kindeken met Maria, Zijn moeder, en nedervallende hebben zij Hetzelve aangebeden; en hun schatten opengedaan hebbende, brachten zij Hem geschenken: goud en wierook, en mirre.

12 En door Goddelijke openbaring vermaand zijnde in den droom, dat zij niet zouden wederkeren tot Herodes, vertrokken zij door een anderen weg weder naar hun land.

13 Toen zij nu vertrokken waren, ziet, de engel des Heeren verschijnt Jozef in den droom, zeggende: Sta op, en neem tot u het Kindeken en Zijn moeder, en vlied in Egypte, en wees aldaar, totdat ik het u zeggen zal; want Herodes zal het Kindeken zoeken, om Hetzelve te doden.

14 Hij dan opgestaan zijnde, nam het Kindeken en Zijn moeder tot zich in den nacht, en vertrok naar Egypte;

15 En was aldaar tot den dood van Herodes; opdat vervuld zou worden hetgeen van den Heere gesproken is door den profeet, zeggende: Uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen.

16 Als Herodes zag, dat hij van de wijzen bedrogen was, toen werd hij zeer toornig, en enigen afgezonden hebbende, heeft omgebracht al de kinderen, die binnen Bethlehem, en in al deszelfs landpalen waren, van twee jaren oud en daaronder, naar den tijd, dien hij van de wijzen naarstiglijk onderzocht had.

17 Toen is vervuld geworden, hetgeen gesproken is door den profeet Jeremia, zeggende:

18 Een stem is in Rama gehoord, geklag, geween en veel gekerm; Rachel beweende haar kinderen, en wilde niet vertroost wezen, omdat zij niet zijn!

19 Toen Herodes nu gestorven was, ziet, de engel des Heeren verschijnt Jozef in den droom, in Egypte.

20 Zeggende: Sta op, neem het Kindeken en Zijn moeder tot u, en trek in het land Israels; want zij zijn gestorven, die de ziel van het Kindeken zochten.

21 Hij dan, opgestaan zijnde, heeft tot zich genomen het Kindeken en Zijn moeder, en is gekomen in het land Israels.

22 Maar als hij hoorde, dat Archelaus in Judea koning was, in de plaats van zijn vader Herodes, vreesde hij daarheen te gaan; maar door Goddelijke openbaring vermaand in den droom, is hij vertrokken in de delen van Galilea.

23 En daar gekomen zijnde, nam hij zijn woonplaats in de stad, genaamd Nazareth; opdat vervuld zou worden, wat door de profeten gezegd is, dat Hij Nazarener zal geheten worden.

Mattheüs 2 Commentary

Chapter 2

The wise men's search after Christ. (1-8) The wise men worship Jesus. (9-12) Jesus carried into Egypt. (13-15) Herod causes the infants of Bethlehem to be massacred. (16-18) Death of Herod, Jesus brought to Nazareth. (19-23)

Verses 1-8 Those who live at the greatest distance from the means of grace often use most diligence, and learn to know the most of Christ and his salvation. But no curious arts, or mere human learning, can direct men unto him. We must learn of Christ by attending to the word of God, as a light that shineth in a dark place, and by seeking the teaching of the Holy Spirit. And those in whose hearts the day-star is risen, to give them any thing of the knowledge of Christ, make it their business to worship him. Though Herod was very old, and never had shown affection for his family, and was not himself likely to live till a new-born infant had grown up to manhood, he began to be troubled with the dread of a rival. He understood not the spiritual nature of the Messiah's kingdom. Let us beware of a dead faith. A man may be persuaded of many truths, and yet may hate them, because they interfere with his ambition, or sinful indulgences. Such a belief will make him uneasy, and the more resolved to oppose the truth and the cause of God; and he may be foolish enough to hope for success therein.

Verses 9-12 What joy these wise men felt upon this sight of the star, none know so well as those who, after a long and melancholy night of temptation and desertion, under the power of a spirit of bondage, at length receive the Spirit of adoption, witnessing with their spirits that they are the children of God. We may well think what a disappointment it was to them, when they found a cottage was his palace, and his own poor mother the only attendant he had. However, these wise men did not think themselves baffled; but having found the King they sought, they presented their gifts to him. The humble inquirer after Christ will not be stumbled at finding him and his disciples in obscure cottages, after having in vain sought them in palaces and populous cities. Is a soul busy, seeking after Christ? Would it worship him, and does it say, Alas! I am a foolish and poor creature, and have nothing to offer? Nothing! Hast thou not a heart, though unworthy of him, dark, hard, and foul? Give it to him as it is, and be willing that he use and dispose of it as it pleases him; he will take it, and will make it better, and thou shalt never repent having given it to him. He shall frame it to his own likeness, and will give thee himself, and be thine for ever. The gifts the wise men presented were gold, frankincense, and myrrh. Providence sent these as a seasonable relief to Joseph and Mary in their present poor condition. Thus our heavenly Father, who knows what his children need, uses some as stewards to supply the wants of others, and can provide for them, even from the ends of the earth.

Verses 13-15 Egypt had been a house of bondage to Israel, and particularly cruel to the infants of Israel; yet it is to be a place of refuge to the holy Child Jesus. God, when he pleases, can make the worst of places serve the best of purposes. This was a trial of the faith of Joseph and Mary. But their faith, being tried, was found firm. If we and our infants are at any time in trouble, let us remember the straits in which Christ was when an infant. ( 16-18 ) Herod killed all the male children, not only in Bethlehem, but in all the villages of that city. Unbridled wrath, armed with an unlawful power, often carries men to absurd cruelties. It was no unrighteous thing with God to permit this; every life is forfeited to his justice as soon as it begins. The diseases and deaths of little children are proofs of original sin. But the murder of these infants was their martyrdom. How early did persecution against Christ and his kingdom begin! Herod now thought that he had baffled the Old Testament prophecies, and the efforts of the wise men in finding Christ; but whatever crafty, cruel devices are in men's hearts, the counsel of the Lord shall stand.

Verses 19-23 Egypt may serve to sojourn in, or take shelter in, for awhile, but not to abide in. Christ was sent to the lost sheep of the house of Israel, to them he must return. Did we but look upon the world as our Egypt, the place of our bondage and banishment, and heaven only as our Canaan, our home, our rest, we should as readily arise and depart thither, when we are called for, as Joseph did out of Egypt. The family must settle in Galilee. Nazareth was a place held in bad esteem, and Christ was crucified with this accusation, Jesus the Nazarene. Wherever Providence allots the bounds of our habitation, we must expect to share the reproach of Christ; yet we may glory in being called by his name, sure that if we suffer with him, we shall also be glorified with him.