Openbaring 6:10

10 En zij riepen met grote stem, zeggende: Hoelang, o heilige en waarachtige Heerser, oordeelt en wreekt Gij ons bloed niet van degenen, die op de aarde wonen?

Openbaring 6:10 Meaning and Commentary

Revelation 6:10

And they cried with a loud voice
With great ardour and fervency, being very pressing and importunate; and which shows that they were awake, and not asleep, and that the soul does not sleep with the body in the grave, or is after the death of that in a state of insensibility and inactivity, as some imagine:

saying, how long, O Lord, holy and true;
the person they address is either the Lamb in the midst of the throne, with whom they were, and under the shelter of whom they were safe and happy; or God the Father, who sat upon the throne, whom they call "holy", because being so in his nature, and as appears in all his works, he could not but hate, and so revenge the evil that was done to them by their cruel persecutors; and whereas he is "true" to all his threatenings, as well as his promises, and faithful to every word of his, they doubted not but he would judge and avenge them of their enemies; but they seem desirous to know how long it would be first: saying,

dost thou not judge and avenge our blood on them that dwell on the
earth?
the men of the world, idolatrous persons, earthly princes, who had shed their blood; and which they desire not out of any sinful or malicious affection, but that the holiness and justice of God might appear, and also his truth and faithfulness in his promises to them, and threatenings to his enemies; and that God in all things might be glorified, and his church and people on earth might be supported and delivered; see ( Job 24:12 ) .

Openbaring 6:10 In-Context

8 En ik zag, en ziet, een vaal paard, en die daarop zat, zijn naam was de dood; en de hel volgde hem na. En hun werd macht gegeven om te doden tot het vierde deel der aarde, met zwaard, en met honger, en met den dood, en door de wilde beesten der aarde.

9 En toen Het het vijfde zegel geopend had, zag ik onder het altaar de zielen dergenen, die gedood waren om het Woord Gods, en om de getuigenis, die zij hadden.

10 En zij riepen met grote stem, zeggende: Hoelang, o heilige en waarachtige Heerser, oordeelt en wreekt Gij ons bloed niet van degenen, die op de aarde wonen?

11 En aan een iegelijk werden lange witte klederen gegeven, en hun werd gezegd, dat zij nog een kleinen tijd rusten zouden, totdat ook hun mededienstknechten en hun broeders zouden vervuld zijn, die gedood zouden worden, gelijk als zij.

12 En ik zag, toen Het het zesde zegel geopend had, en ziet, er werd een grote aardbeving; en de zon werd zwart als een haren zak, en de maan werd als bloed.