Richtere 19:28

28 En hij zeide tot haar: Sta op, en laat ons trekken; maar niemand antwoordde. Toen nam hij haar op den ezel, en de man maakte zich op, en toog naar zijn plaats.

Richtere 19:28 Meaning and Commentary

Judges 19:28

And he said unto her, up, and let us be going
He spoke to her as supposing her asleep, in order to awake her, and prepare for their journey with all the haste they could, lest greater mischief should befall them:

but none answered;
for she was dead; and her death was occasioned, as Josephus ^F23 says, partly through grief at what she had suffered, and partly through shame, not daring to come into the sight of her husband; but chiefly through the injuries done her by the number of persons that had lain with her: so it is reported ^F24 of the Thessalonians, when they took Phocis, many women were destroyed through the abundance of rapes committed upon them. To these Abarbinel adds, the cold of the night, being without her clothes, or anything to cover her:

then the man took her up upon an ass;
and carried off her dead body, without making any remonstrance to the inhabitants, from whom he could not expect that any justice would be done him:

and the man rose up, and got him unto his place;
to his city on one side Mount Ephraim, to which he made as much haste as he could, instead of going to the house of God at Shiloh, as he proposed; for now the circumstances of things were changed with him, and instead of sacrificing and giving praise to God in his house, his business was to seek for justice from the tribes of Israel.

---

FOOTNOTES:

F23 Ut supra. (Antiqu. l. 5. c. 2. sect. 8.)
F24 Herodot. Urania, sive, l. 8. c. 33.

Richtere 19:28 In-Context

26 En deze vrouw kwam tegen het aanbreken van den morgenstond, en viel neder voor de deur van het huis des mans, waarin haar heer was, totdat het licht werd.

27 Als nu haar heer des morgens opstond en de deuren van het huis opendeed, en uitging om zijns weegs te gaan, ziet, zo lag de vrouw, zijn bijwijf, aan de deur van het huis, en haar handen op den dorpel.

28 En hij zeide tot haar: Sta op, en laat ons trekken; maar niemand antwoordde. Toen nam hij haar op den ezel, en de man maakte zich op, en toog naar zijn plaats.

29 Als hij nu in zijn huis kwam, zo nam hij een mes, en greep zijn bijwijf, en deelde haar met haar beenderen in twaalf stukken; en hij zond ze in alle landpalen van Israel.

30 En het geschiedde, dat al wie het zag, zeide: Zulks is niet geschied noch gezien, van dien dag af, dat de kinderen Israels uit Egypteland zijn opgetogen, tot op dezen dag; legt uw hart daarop, geeft raad en spreekt!