Jeremia 4:9-19

9 En het zal te dier tijd geschieden, spreekt de HEERE, dat het hart des konings en het hart der vorsten vergaan zal; en de priesters zullen zich ontzetten, en de profeten zich verwonderen.

10 Toen zeide ik: Ach, Heere HEERE! waarlijk, Gij hebt dit volk en Jeruzalem grotelijks bedrogen, zeggende: Gijlieden zult vrede hebben; daar het zwaard tot aan de ziel raakt.

11 Te dier tijd zal tot dit volk en tot Jeruzalem gezegd worden: Een dorre wind van de hoge plaatsen in de woestijn, van den weg der dochter Mijns volks; niet om te wannen, noch om te zuiveren.

12 Er zal Mij een wind komen, die hun te sterk zal zijn. Nu zal Ik ook oordelen tegen hen uitspreken.

13 Ziet, hij komt op als wolken, en zijn wagenen zijn als een wervelwind, zijn paarden zijn sneller dan arenden; wee ons, want wij zijn verwoest!

14 Was uw hart van boosheid, o Jeruzalem! opdat gij behouden wordt; hoe lang zult gij de gedachten uwer ijdelheid in het binnenste van u laten vernachten?

15 Want een stem verkondigt van Dan af, en doet ellende horen van het gebergte van Efraim.

16 Vermeldt den volke, ziet, doet het horen tegen Jeruzalem; daar komen hoeders uit verren lande; en zij verheffen hun stem tegen de steden van Juda.

17 Als de wachters der velden zijn zij rondom tegen haar; omdat zij tegen Mij wederspannig geweest is, spreekt de HEERE.

18 Uw weg en uw handelingen hebben u deze dingen gedaan; dit is uw boosheid, dat het zo bitter is, dat het tot aan uw hart raakt.

19 O mijn ingewand, mijn ingewand! ik heb barenswee, o wanden mijns harten! mijn hart maakt getier in mij, ik kan niet zwijgen; want gij, mijn ziel! hoort het geluid der bazuin en het krijgsgeschrei.

Jeremia 4:9-19 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 4

This chapter begins with several exhortations to repentance; first to Israel, or the ten tribes, to return to the Lord with their whole hearts, and put away their abominations, and serve him in sincerity and uprightness of soul; with promises of rest and safety to themselves; and that it would have a happy influence on the Gentiles, and issue in their conversion; who would hereupon bless themselves in the Lord, and glory in him, Jer 4:1,2, and next to the inhabitants of Judah and Jerusalem, to show a concern for renewing and sanctifying grace, signified by various metaphors, lest they should be consumed with the fire of divine wrath, Jer 4:3,4 and then the destruction of that land and city is foretold and described, partly by what was introductory to it, and the proclamation of it, signified by blowing the trumpet, and setting up the standard, Jer 4:5,6,15,19,20, by an account of the destroyers, their cruelty, swiftness, and diligence, Jer 4:7,13,16,17, and of the destruction itself, compared to a violent wind, Jer 4:11,12, by the effect it should have upon the inhabitants of all sorts, high and low, Jer 4:8,9, and had upon the prophet himself, Jer 4:10,19,21, and by the cause and ground of it, the sins of the people, which they are called upon to repent of, Jer 4:14,17,18,22 and by a vision the prophet had of the dreadful desolation of the land, Jer 4:23-29 and by the vain and false hopes the people would have of their recovery, and the great anxiety and distress they would be in, Jer 4:30,31.