Psalms 37:12-22

12 amici mei et proximi mei adversus me adpropinquaverunt et steterunt et qui iuxta me erant de longe steterunt
13 et vim faciebant qui quaerebant animam meam et qui inquirebant mala mihi locuti sunt vanitates et dolos tota die meditabantur
14 ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum
15 et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones
16 quoniam in te Domine speravi tu exaudies Domine Deus meus
17 quia dixi nequando supergaudeant mihi inimici mei et dum commoventur pedes mei super me magna locuti sunt
18 quoniam ego in flagella paratus et dolor meus in conspectu meo semper
19 quoniam iniquitatem meam adnuntiabo %et; cogitabo pro peccato meo
20 inimici autem mei vivent et firmati sunt super me et multiplicati sunt qui oderunt me inique
21 qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi quoniam sequebar bonitatem
22 non derelinquas me Domine Deus meus ne discesseris a me

Psalms 37:12-22 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO PSALM 37

\\<<[A Psalm] of David>>\\. This psalm, it is very probable, was written at the same time, and upon the same occasion, with the former; and describes the different states of good and bad men; and is full of exhortations, instructions, and advice to the people of God; intermixed with various encouraging promises. A late learned writer {h} thinks it was written for Mephibosheth's consolation under Ziba's calumny. {h} Delaney's Life of King David, vol. 2. p. 219.

The Latin Vulgate is in the public domain.