Hebreeën 5:4-14

4 En niemand neemt zichzelven die eer aan, maar die van God geroepen wordt, gelijkerwijs als Aaron.

5 Alzo heeft ook Christus Zichzelven niet verheerlijkt, om Hogepriester te worden, maar Die tot Hem gesproken heeft: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

6 Gelijk Hij ook in een andere plaats zegt: Gij zijt Priester in der eeuwigheid, naar de ordening van Melchizedek.

7 Die in de dagen Zijns vleses, gebeden en smekingen tot Dengene, Die Hem uit den dood kon verlossen, met sterke roeping en tranen geofferd hebbende, en verhoord zijnde uit de vreze.

8 Hoewel Hij de Zoon was, nochtans gehoorzaamheid geleerd heeft, uit hetgeen Hij heeft geleden.

9 En geheiligd zijnde, is Hij allen, die Hem gehoorzaam zijn, een oorzaak der eeuwige zaligheid geworden;

10 En is van God genaamd een Hogepriester, naar de ordening van Melchizedek.

11 Van Denwelken wij hebben vele dingen, en zwaar om te verklaren, te zeggen, dewijl gij traag om te horen geworden zijt.

12 Want gij, daar gij leraars behoordet te zijn vanwege den tijd, hebt wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der woorden Gods; en gij zijt geworden, als die melk van node hebben, en niet vaste spijze.

13 Want een iegelijk, die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind.

14 Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads.

Hebreeën 5:4-14 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO HEBREWS 5

The apostle having made mention of Christ as an high priest, in the preceding chapter, proceeds in this to give an account of an high priest, and applies the character of him to Christ; and shows that he is of another order of priesthood than that of Aaron, even of the order of Melchisedec; of whom he could say many things, but the Hebrews were dull of hearing them; which leads him to blame them for their rudeness, and non-proficience. The description of the high priest is taken from his relation to men, separation from them, and ordination for them; from his oblation of their gifts and sacrifices; from his sympathy with them, and from his call of God, Heb 5:1-4 all which are accommodated to Christ; as his vocation of God, Heb 5:5,6 confirmed by two testimonies out of Ps 2:7, 110:4 his being a man, and having infirmities, though sinless ones, and his sympathy with men, and compassion on them, Heb 5:7 his obedience and sufferings, and the oblation of himself, whereby he became the author of salvation to his people, which is the main thing in his priesthood, Heb 5:8,9 and which was not of the order of Aaron, though in some things there was an agreement with it, but of the order of Melchizedek, Heb 5:10 of whom the apostle could say many surprising things; but these Hebrews were dull of apprehension, and incapable of receiving them, Heb 5:11. And then he proceeds to blame them for their dulness, which he aggravates by the time they had been in the school of Christ, when it might have been expected they would have been teachers of others; by their being yet scholars, and of the lowest class, who had need to be taught the first rudiments of the Christian religion; yea, by their being as babes that stood in need of milk, and could not bear meat, Heb 5:12. And then follows a description both of babes, and of adult persons; such as are unskilful in the word of righteousness are babes, and use milk; but those who exercise their spiritual senses, to discern between good and bad doctrine, are adult, and can digest strong meat, Heb 5:13,14.