Zacharia 12:1-8

1 De last van het woord des HEEREN over Israel. De HEERE spreekt, Die den hemel uitbreidt, en de aarde grondvest, en des mensen geest in zijn binnenste formeert.

2 Ziet, Ik zal Jeruzalem stellen tot een drinkschaal der zwijmeling allen volken rondom; ja, ook zal zij zijn over Juda, in de belegering tegen Jeruzalem.

3 En het zal te dien dage geschieden, dat Ik Jeruzalem stellen zal tot een lastigen steen allen volken; allen, die zich daarmede beladen, zullen gewisselijk doorsneden worden; en al de volken der aarde zullen zich tegen haar verzamelen.

4 Te dien dage, spreekt de HEERE, zal Ik alle paarden met schuwigheid slaan, en hun ruiters met zinneloosheid; maar over het huis van Juda zal Ik Mijn ogen openen, en alle paarden der volken zal Ik met blindheid slaan.

5 Dan zullen de leidslieden van Juda in hun hart zeggen: De inwoners van Jeruzalem zullen mij een sterkte zijn in den HEERE der heirscharen, hun God.

6 Te dien dage zal Ik de leidslieden van Juda stellen als een vurige haard onder het hout, en als een vurige fakkel onder de schoven; en zij zullen ter rechterzijde en ter linkerzijde alle volken rondom verteren; en Jeruzalem zal nog blijven in haar plaats te Jeruzalem.

7 En de HEERE zal de tenten van Juda ten voorste behouden, opdat de heerlijkheid van het huis Davids, en de heerlijkheid der inwoners van Jeruzalem, zich niet verheffe tegen Juda.

8 Te dien dage zal de HEERE de inwoners van Jeruzalem beschutten; en die, die onder hen struikelen zou, zal te dien dage zijn als David; en het huis Davids zal zijn als goden; als de Engel des HEEREN voor hun aangezicht.

Zacharia 12:1-8 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ZECHARIAH 12

This chapter contains a prophecy of the defence, protection, and salvation of the church of God; and of the effusion of the Spirit; and of the conversion of the Jews in the latter day. It begins with a title and preface, describing the power of God, from the creation of the heavens and earth, and soul of man, Zec 12:1 then follows the subject matter of the prophecy, in a way of judgment upon the enemies of the people of God, and in a way of salvation to them. The judgments on their enemies are signified by various metaphors; by Jerusalem's being a cup of trembling, a burdensome stone, and a hearth, and torch of fire to them, Zec 12:2,3,6. The effects of which are to them astonishment, madness, blindness, and utter destruction; and to the people of God confidence in him, salvation from him, and strength and protection by him, Zec 12:4,5,7,8 and, at the same time that God will destroy all the enemies of his people, he will pour out his Spirit upon his chosen ones among the Jews. The consequence of which will be, their faith in Christ, signified by looking to him whom they have pierced; and their repentance towards God, expressed by mourning; and this illustrated by mourning for an only and firstborn son, Zec 12:9,10 and which is further illustrated by the mourning for Josiah in the valley of Megiddon; and by an enumeration of the several families in Jerusalem, that should separately mourn on this account, Zec 12:11-14.