1 Samuël 26:12

12 Zo nam David de spies en de waterfles van Sauls hoofdeinde, en zij gingen heen; en er was niemand, die het zag, en niemand, die het merkte, ook niemand, die ontwaakte; want zij sliepen allen; want er was een diepe slaap des HEEREN op hen gevallen.

1 Samuël 26:12 Meaning and Commentary

1 Samuel 26:12

So David took the spear, and the cruse of water, from Saul's
bolster
Abishai either refusing to take them, since he might not take away his life; or it may be rather David thought better of it, and took them himself, lest Abishai should be tempted, when so near to Saul, and his spear in his hand, and should thrust him with it; though David may be said to take them by the hands of Abishai:

and they gat them away;
with the above things along with them:

and no man saw [it], nor knew [it];
saw them in the camp, or knew what they did:

neither awaked;
at their talking together, at the motion of their feet, and taking away the spear and cruse:

for they [were] all asleep;
which was very extraordinary, that among three thousand men none should be awake, not even the sentinels; which might seem impossible in a natural way, but it is accounted for by what follows:

because a deep sleep from the Lord was fallen upon them;
or "a sleep of the Lord" ^F16; a very great one, an uncommon one; so great trees, mountains are called trees and mountains of God; or, according to our supplement, it was from the Lord, he was the cause and author of it; he cast them into this sleep, or caused it to fall upon them, and locked them up in it, that they might not hear David and his servant when they came among them.

---

FOOTNOTES:

F16 (hwhy tmdrt) , "sopor Domini", V. L. Montanus, Munsterus "altus sopor Jehovae", Junias & Tremellius, Piscator.

1 Samuël 26:12 In-Context

10 Verder zeide David: Zo waarachtig als de HEERE leeft, de HEERE zal hem slaan, of zijn dag zal komen, dat hij zal sterven, of hij zal in een strijd trekken, dat hij omkome.

11 De HEERE late het verre van mij zijn, dat ik mijn hand legge aan den gezalfde des HEEREN! zo neem toch nu de spies, die aan zijn hoofdeinde is, en de waterfles, en laat ons gaan.

12 Zo nam David de spies en de waterfles van Sauls hoofdeinde, en zij gingen heen; en er was niemand, die het zag, en niemand, die het merkte, ook niemand, die ontwaakte; want zij sliepen allen; want er was een diepe slaap des HEEREN op hen gevallen.

13 Toen David over aan gene zijde gekomen was, zo stond hij op de hoogte des bergs van verre, dat er een grote plaats tussen hen was.

14 En David riep tot het volk, en tot Abner, den zoon van Ner, zeggende: Zult gij niet antwoorden, Abner? Toen antwoordde Abner en zeide: Wie zijt gij, die tot den koning roept?