1 Samuël 26:11

11 De HEERE late het verre van mij zijn, dat ik mijn hand legge aan den gezalfde des HEEREN! zo neem toch nu de spies, die aan zijn hoofdeinde is, en de waterfles, en laat ons gaan.

1 Samuël 26:11 Meaning and Commentary

1 Samuel 26:11

The Lord forbid that I should stretch forth mine hand against
the Lord's anointed
Or suffer any about him to do it; he speaks of it with the utmost detestation and abhorrence:

but, I pray thee, take thou now the spear that [is] at his bolster;
not to smite him with, as he desired, but to carry off, and was no other than his sceptre; (See Gill on 1 Samuel 20:33);

and the cruse of water;
which stood in the same place, as appears by ( 1 Samuel 26:12 ) . Some take this to be a pot to make water in; others an hourglass, to know the time of night, in which not sand, but water, flowed for that purpose: but rather this was for his refreshment should he be hot and thirsty in the night, or to purify him from any nocturnal pollution that might happen; for, according to Clemens of Alexandria {m}, it was a custom of the Jews often to purify themselves in bed: though Fortunatus Scacchus ^F14 thinks Saul had this pot or cup for a religious use; which he had with him, and with it gave thanks to God, the author of all good, whenever he sat down to a meal; such as the golden cup Philip king of Macedon always had under his pillow when he slept ^F15:

and let us go;
and do nothing more; which would be sufficient to convince they had been there, and to show what was in their power to do, had they been so inclined.

---

FOOTNOTES:

F13 Stromat. l. 4. p. 531.
F14 Elaeochrism. Myrothec. l. I. c. 44. col. 224.
F15 Plin. Nat. Hist. l. 33. c. 3.

1 Samuël 26:11 In-Context

9 David daarentegen zeide tot Abisai: Verderf hem niet; want wie heeft zijn hand aan den gezalfde des HEEREN gelegd, en is onschuldig gebleven?

10 Verder zeide David: Zo waarachtig als de HEERE leeft, de HEERE zal hem slaan, of zijn dag zal komen, dat hij zal sterven, of hij zal in een strijd trekken, dat hij omkome.

11 De HEERE late het verre van mij zijn, dat ik mijn hand legge aan den gezalfde des HEEREN! zo neem toch nu de spies, die aan zijn hoofdeinde is, en de waterfles, en laat ons gaan.

12 Zo nam David de spies en de waterfles van Sauls hoofdeinde, en zij gingen heen; en er was niemand, die het zag, en niemand, die het merkte, ook niemand, die ontwaakte; want zij sliepen allen; want er was een diepe slaap des HEEREN op hen gevallen.

13 Toen David over aan gene zijde gekomen was, zo stond hij op de hoogte des bergs van verre, dat er een grote plaats tussen hen was.