Daniël 7:20

20 En aangaande de tien hoornen die op zijn hoofd waren, en den anderen, die opkwam, en voor denwelken drie afgevallen waren, namelijk dien hoorn, die ogen had, en een mond, die grote dingen sprak, en wiens aanzien groter was, dan van zijn metgezellen.

Daniël 7:20 Meaning and Commentary

Daniel 7:20

And of the ten horns
That is, Daniel desired to know the truth of the ten horns, or the meaning of them what they signified, and who they pointed at, of which in ( Daniel 7:7 ) , here it is added, that were in his head;
observing the situation of them; thought the horns of a beast could hardly be thought to be elsewhere: and of the other which came up, and before whom three fell;
particularly he was very desirous to know the meaning of a single horn, which rose up among the rest, and before which three of the other horns fell, being plucked up by the roots: even of that horn that had eyes, and a mouth that spake very great
things: (See Gill on Daniel 7:8): whose look was more stout than his fellows;
than the other beasts, or rather than the other horns; either than his fellow bishops, claiming an authority over them, as being universal bishop; or than the kings and princes of the earth, setting up himself above all that is called god, emperors and kings; taking to himself all power in heaven and in earth; a power to depose kings, and absolve their subjects from allegiance to them, and even over the consciences of men; so that his look is more bold and impudent than others, as well as more fierce and terrible, threatening kings and kingdoms with his bulls, anathemas, and interdicts: or, "whose appearance is greater than his fellows" ^F9; in pomp and splendour, making a greater show and figure than the kings of the earth, and claiming a superiority over them.

---

FOOTNOTES:

F9 (htrbx Nm br hwzxw) "cujus aspectus", Munster; "et aspectus ejus major sociis suis", Pagninus.

Daniël 7:20 In-Context

18 Maar de heiligen der hoge plaatsen zullen dat Koninkrijk ontvangen, en zij zullen het Rijk bezitten tot in der eeuwigheid, ja, tot in eeuwigheid der eeuwigheden.

19 Toen wenste ik naar de waarheid van het vierde dier, hetwelk verscheiden was van al de andere, zeer gruwelijk, welks tanden van ijzer waren, en zijn klauwen van koper; het at, het verbrijzelde, en vertrad het overige met zijn voeten.

20 En aangaande de tien hoornen die op zijn hoofd waren, en den anderen, die opkwam, en voor denwelken drie afgevallen waren, namelijk dien hoorn, die ogen had, en een mond, die grote dingen sprak, en wiens aanzien groter was, dan van zijn metgezellen.

21 Ik had gezien, dat diezelve hoorn krijg voerde tegen de heiligen, en dat hij die overmocht,

22 Totdat de Oude van dagen kwam, en het gericht gegeven werd aan de heiligen der hoge plaatsen, en dat de bestemde tijd kwam, dat de heiligen het Rijk bezaten.