Deuteronomium 10

1 Ter zelver tijd zeide de HEERE tot mij: Houw u twee stenen tafelen, als de eerste, en klim tot Mij op dezen berg; daarna zult gij u een kist van hout maken.

2 En Ik zal op die tafelen schrijven de woorden, die geweest zijn op de eerste tafelen, die gij gebroken hebt; en gij zult ze leggen in die kist.

3 Alzo maakte ik een kist van sittimhout, en hieuw twee stenen tafelen als de eerste; en ik klom op den berg, en de twee tafelen waren in mijn hand.

4 Toen schreef Hij op de tafelen, naar het eerste schrift, de tien woorden, die de HEERE, ten dage der verzameling, op den berg, uit het midden des vuurs, tot ulieden gesproken had; en de HEERE gaf ze mij.

5 En ik keerde mij, en ging af van den berg, en legde de tafelen in de kist, die ik gemaakt had; en aldaar zijn zij, gelijk als de HEERE mij geboden heeft.

6 (En de kinderen Israels reisden van Beeroth-Bene-jaakan en Mosera. Aldaar stierf Aaron, en werd aldaar begraven; en zijn zoon Eleazar bediende het priesterambt in zijn plaats.

7 Van daar reisden zij naar Gudgod, en van Gudgod naar Jotbath, een land van waterbeken.)

8 Ter zelver tijd scheidde de HEERE den stam Levi uit, om de ark des verbonds des HEEREN te dragen, om voor het aangezicht des HEEREN te staan, om Hem te dienen, en om in Zijn Naam te zegenen, tot op dezen dag.

9 Daarom heeft Levi geen deel noch erve met zijn broederen; de HEERE is zijn Erfdeel, gelijk als de HEERE, uw God, tot hem gesproken heeft.

10 En ik stond op den berg, als de vorige dagen, veertig dagen en veertig nachten; en de HEERE verhoorde mij ook op datzelve maal; de HEERE heeft u niet willen verderven.

11 Maar de HEERE zeide tot mij: Sta op, ga op de reize, voor het aangezicht des volks, dat zij inkomen, en erven het land, dat Ik hun vaderen gezworen heb, hun te geven.

12 Nu dan, Israel! wat eist de HEERE, uw God van u dan den HEERE, uw God, te vrezen, in al Zijn wegen te wandelen, en Hem lief te hebben, en den HEERE, uw God, te dienen, met uw ganse hart en met uw ganse ziel;

13 Om te houden de geboden des HEEREN, en Zijn inzettingen, die ik u heden gebiede, u ten goede.

14 Ziet, des HEEREN, uws Gods, is de hemel, en de hemel der hemelen, de aarde, en al wat daarin is.

15 Alleenlijk heeft de HEERE lust gehad aan uw vaderen, om die lief te hebben, en heeft hun zaad na hen, ulieden, uit al de volken verkoren, gelijk het te dezen dage is.

16 Besnijdt dan de voorhuid uws harten, en verhardt uw nek niet meer.

17 Want de HEERE, uw God, is een God der goden, en een Heere der heren; die grote, die machtige, en die vreselijke God, Die geen aangezicht aanneemt, noch geschenk ontvangt;

18 Die het recht van den wees en van de weduwe doet; en den vreemdeling liefheeft, dat Hij hem brood en kleding geve.

19 Daarom zult gijlieden den vreemdeling liefhebben, want gij zijt vreemdelingen geweest in Egypteland.

20 Den HEERE, uw God, zult gij vrezen; Hem zult gij dienen, en Hem zult gij aanhangen, en bij Zijn Naam zweren.

21 Hij is uw Lof, en Hij is uw God. Die bij u gedaan heeft deze grote en vreselijke dingen, die uw ogen gezien hebben.

22 Uw vaderen togen af naar Egypte met zeventig zielen; en nu heeft u de HEERE, uw God, gesteld als de sterren des hemels in menigte.

Deuteronomium 10 Commentary

Chapter 10

God's mercies to Israel after their rebellion. (1-11) An exhortation to obedience. (12-22)

Verses 1-11 Moses reminded the Israelites of God's great mercy to them, notwithstanding their provocations. There were four things in and by which the Lord showed himself reconciled to Israel. God gave them his law. Thus God has intrusted us with Bibles, sabbaths, and sacraments, as tokens of his presence and favour. God led them forward toward Canaan. He appointed a standing ministry among them for holy things. And now, under the gospel, when the pouring forth of the Spirit is more plentiful and powerful, the succession is kept up by the Spirit's work on men's hearts, qualifying and making some willing for that work in every age. God accepted Moses as an advocate or intercessor for them, and therefore appointed him to be their prince and leader. Moses was a type of Christ, who ever lives, pleading for us, and has all power in heaven and in earth.

Verses 12-22 We are here taught our duty to God in our principles and our practices. We must fear the Lord our God. We must love him, and delight in communion with him. We must walk in the ways in which he has appointed us to walk. We must serve him with all our heart and soul. What we do in his service we must do cheerfully, and with good will. We must keep his commandments. There is true honour and pleasure in obedience. We must give honour to God; and to him we must cleave, as one we love and delight in, trust in, and from whom we have great expectations. We are here taught our duty to our neighbour. God's common gifts to mankind oblige us to honour all men. And those who have themselves been in distress, and have found mercy with God, should be ready to show kindness to those who are in the like distress. We are here taught our duty to ourselves. Circumcise your hearts. Cast away all corrupt affections and inclinations, which hinder you from fearing and loving God. By nature we do not love God. This is original sin, the source whence our wickedness proceeds; and the carnal mind is enmity against God, for it is not subject to the law of God, neither indeed can be; so then they that are in the flesh cannot please God, Ro. 8:5-9 . Let us, without delay or reserve, come and cleave to our reconciled God in Jesus Christ, that we may love, serve, and obey him acceptably, and be daily changed into his image, from glory to glory, by the Spirit of the Lord. Consider the greatness and glory of God; and his goodness and grace; these persuade us to our duty. Blessed Spirit! Oh for thy purifying, persevering, and renewing influences, that being called out of the state of strangers, such as our fathers were, we may be found among the number of the children of God, and that our lot may be among the saints.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO DEUTERONOMY 10

In this chapter an account is given of an order to Moses to hew two tables of stone, on which the Lord would write the words that were on the first, and to make an ark and put them into it, all which was accordingly done, De 10:1-5 and of some of the journeys of the children of Israel, De 10:6,7 and of the separation of the tribe of Levi to the service of the sanctuary, De 10:8,9 and of Moses's stay in the mount forty days and nights, and his success there, and the direction he had to lead on the people of Israel towards Canaan's land, De 10:10,11 and who by various arguments are exhorted to fear the Lord, and serve him, and keep his commands, De 10:12-22.