Nehemia 2:13

13 En ik trok uit bij nacht door de Dalpoort, en voorbij de Drakenfontein, en naar de Mistpoort, en ik brak aan de muren van Jeruzalem, dewelke verscheurd waren, en haar poorten met vuur verteerd.

Nehemia 2:13 Meaning and Commentary

Nehemiah 2:13

And I went out by night, by the gate of the valley
Where that formerly stood, for the gates had been burnt, and were not as yet rebuilt; this was the gate that led to the valley of Jehoshaphat, according to some; or rather to the valley of dead bodies, through which the brook Kidron ran, see ( 2 Chronicles 26:9 ) ( Jeremiah 31:4 ) it is the gate through which Christ went to Calvary; it led to Shiloh, Bethhoron, and Golan:

even before the dragon well;
so called from its winding about, just as a crooked winding river is called serpentine; though some think here stood an image of a dragon, either in wood, or stone, or brass, out of the mouth of which the water flowed from the well; and others, that since the desolations of Jerusalem, serpents or dragons had their abode here:

and to the dung port;
by which they used to carry the dung out of the city, and by which they went to Joppa, the sea, and all the western parts:

and viewed the walls of Jerusalem:
in what condition they were, what was necessary to be wholly taken down, and where to begin to build: it must have been a moonlight night or he could not have taken a view; for to have carried torches or lamps with them would have discovered them:

and the gates thereof were consumed with fire;
nothing of them remained.

Nehemia 2:13 In-Context

11 En ik kwam te Jeruzalem, en was daar drie dagen.

12 Daarna maakte ik mij des nachts op, ik en weinig mannen met mij, en ik gaf geen mens te kennen, wat mijn God in mijn hart gegeven had, om aan Jeruzalem te doen; en er was geen dier met mij, dan het dier, waarop ik reed.

13 En ik trok uit bij nacht door de Dalpoort, en voorbij de Drakenfontein, en naar de Mistpoort, en ik brak aan de muren van Jeruzalem, dewelke verscheurd waren, en haar poorten met vuur verteerd.

14 En ik ging voort naar de Fonteinpoort, en naar des konings vijver; doch daar was geen plaats voor het dier, om onder mij voort te gaan.

15 Toen ging ik op, des nachts, door de beek, en ik brak aan den muur; en ik keerde weder, en kwam in de Dalpoort; alzo keerde ik wederom.