Ruth 4:5

5 Maar Boaz zeide: Ten dage, als gij het land aanvaardt van de hand van Naomi, zo zult gij het ook aanvaarden van Ruth, de Moabietische, de huisvrouw des verstorvenen, om den naam des verstorvenen te verwekken over zijn erfdeel.

Ruth 4:5 Meaning and Commentary

Ruth 4:5

Then said Boaz
In order to try the kinsman, whether he would abide by his resolution, he acquaints him with what he had as yet concealed:

what day thou buyest the field of Naomi, thou must buy it also of Ruth
the Moabitess, the wife of the dead;
the wife of Mahlon, who was dead, the eldest son of Naomi, and so his widow, Ruth the Moabitess, had the reversion of the estate; wherefore the purchase must be made of her as well as of Naomi, and the purchase could not be made of her without marrying her; which, though no law obliged to, yet it seems to be a condition of the purchase annexed to it by Naomi, that she would sell it to no man, unless he would consent to marry Ruth, for whose settlement she had a great concern, having been very dutiful and affectionate to her; which is clearly intimated in the next clause:

to raise up the name of the dead upon his inheritance;
and so Naomi had another end to answer thereby, not only to provide a good husband for her daughter-in-law, but to perpetuate the name of her son, agreeably to the design of the law in ( Deuteronomy 25:5 ) .

Ruth 4:5 In-Context

3 Toen zeide hij tot dien losser: Het stuk lands, dat van onzen broeder Elimelech was, heeft Naomi, die uit der Moabieten land wedergekomen is, verkocht;

4 En ik heb gezegd: Ik zal het voor uw oor openbaren, zeggende: Aanvaard het in tegenwoordigheid der inwoners, en in tegenwoordigheid der oudsten mijns volks; zo gij het zult lossen, los het; en zo men het ook niet zou lossen, verklaar het mij, dat ik het wete; want er is niemand, behalve gij, die het losse, en ik na u. Toen zeide hij: Ik zal het lossen.

5 Maar Boaz zeide: Ten dage, als gij het land aanvaardt van de hand van Naomi, zo zult gij het ook aanvaarden van Ruth, de Moabietische, de huisvrouw des verstorvenen, om den naam des verstorvenen te verwekken over zijn erfdeel.

6 Toen zeide die losser: Ik zal het voor mij niet kunnen lossen, opdat ik mijn erfdeel niet misschien verderve; los gij mijn lossing voor u; want ik zal niet kunnen lossen.

7 Nu was dit van ouds een gewoonheid in Israel, bij de lossing en bij de verwisseling, om de ganse zaak te bevestigen, zo trok de man zijn schoen uit en gaf die aan zijn naaste; en dit was tot een getuigenis in Israel.