Genesis 12:13-20

13 Zeg toch: Gij zijt mijn zuster; opdat het mij wel ga om u, en mijn ziel om uwentwil leve.

14 En het geschiedde, als Abram in Egypte kwam, dat de Egyptenaars deze vrouw zagen, dat zij zeer schoon was.

15 Ook zagen haar de vorsten van Farao, en prezen haar bij Farao; en die vrouw werd weggenomen naar het huis van Farao.

16 En hij deed Abram goed, om harentwil; zodat hij had schapen, en runderen, en ezelen, en knechten, en maagden, en ezelinnen, en kemelen.

17 Maar de HEERE plaagde Farao met grote plagen, ook zijn huis, ter oorzake van Sarai, Abrams huisvrouw.

18 Toen riep Farao Abram, en zeide: Wat is dit, dat gij mij gedaan hebt? waarom hebt gij mij niet te kennen gegeven, dat zij uw huisvrouw is?

19 Waarom hebt gij gezegd: Zij is mijn zuster; zodat ik haar mij tot een vrouw zoude genomen hebben? en nu, zie, daar is uw huisvrouw; neem haar en ga henen!

20 En Farao gebood zijn mannen vanwege hem, en zij geleidden hem, en zijn huisvrouw, en alles wat hij had.

Genesis 12:13-20 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO GENESIS 12

In this chapter an account is given of the call of Abram to depart from his own country, with a promise of a divine blessing, Ge 12:1-3 of his obedience to it, Ge 12:4,5 of his journey through the land of Canaan, and of the Lord's appearance to him in it, and his promise of it to his seed, and of Abram's building altars in it, and calling on the name of the Lord, Ge 12:6-9 and of a famine there, which occasioned him to go into Egypt, Ge 12:10 where, through fear of being slain, he desired his wife to call herself his sister, Ge 12:11-13 and she being greatly admired by the Egyptians for her beauty, it went well with Abram for her sake, Ge 12:14-16 but the Egyptians were plagued because of her, who, when they understood she was Abram's wife, sent them both away, and all that belonged to them, Ge 12:17-20.