Jesaja 15:1-8

1 De last van Moab. Zekerlijk, in den nacht is Ar-Moabs verwoest, zij is uitgeroeid; zekerlijk, in den nacht is Kir-Moabs verwoest, zij is uitgeroeid!

2 Hij gaat op naar Baith en Dibon, en naar Bamoth, om te wenen; over Nebo en over Medeba zal Moab huilen; op al hun hoofden is kaalheid, aller baard is afgesneden.

3 Op hun wijken hebben zij zakken aangegord; op hun daken en op hun straten huilen zij altemaal, afgaande met geween.

4 Zo Hesbon als Eleale schreeuwt, hun stem wordt gehoord tot Jahaz toe; daarom maken de toegerusten van Moab een geschrei, eens iegelijks ziel in hem is kwalijk gesteld.

5 Mijn hart schreeuwt over Moab, haar grendelen zijn naar Zoar toe, de driejarige vaars; want hij gaat op met geween naar den opgang van Luhith, want op den weg naar Horonaim verwekken zij een jammergeschrei.

6 Want de wateren van Nimrim zullen enkel verwoesting wezen; want het gras is verdord, het tedere gras is vergaan, er is geen groente.

7 Daarom zullen zij den overvloed, dien zij vergaderd hebben, en hetgeen zij weggelegd hebben, aan de beek der wilgen voeren.

8 Want dat geschreeuw zal omgaan door de landpale van Moab, haar gehuil tot Eglaim toe, ja, tot Beer-Elim toe zal haar gehuil zijn.

Jesaja 15:1-8 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ISAIAH 15

This chapter is a prophecy of the destruction of the Moabites; two of their principal cities are mentioned as made desolate, Isa 15:1 the inhabitants in divers places are represented as weeping and mourning, and showing various signs of it, Isa 15:2,3 yea, not only the common people, but the armed soldiers also, Isa 15:4 nay, even the prophet himself, Isa 15:5 the reasons of which were the great drought, so that there were no grass, nor green thing, Isa 15:6 the carrying away of their good things, either by themselves or others, Isa 15:7 the flight and cry of the people to the very borders of the land, Isa 15:8 and the great effusion of blood, Isa 15:9.