Job 23:2-12

2 Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven mijn zuchten.

3 Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;

4 Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen

5 Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat Hij mij zeggen zou.

6 Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar Hij zou acht op mij slaan.

7 Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van mijn Rechter vrijmaken.

8 Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.

9 Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.

10 Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.

11 Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.

12 Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.

Job 23:2-12 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JOB 23

This and the following chapter contain Job's reply to the last oration of Eliphaz; in this he first declares his present sorrowful estate and condition, Job 23:1,2; wishes he knew where to find God, as a judge sitting on a throne, before whom he might lay his cause, and plead it, and have his judgment and final decision passed upon it; when he doubted not but he would deal favourably with him, and both admit him and strengthen him, to plead his own cause, and would acquit him for ever from the charges laid against him, Job 23:3-7; in order to which he sought for him everywhere, but could not find him, but contents himself with this, that God knew his way; and that, after trial of him, he should shine like pure gold, and appear to be no apostate from him, but one sincerely obedient to his commands, and a true lover of his word, Job 23:8-12; and as for his afflictions, they were the result of the unalterable purposes and appointments of God: but what gave him the greatest uneasiness was, that there were more of that sort yet to come, which filled him with fears and faintings, with trouble and darkness, Job 23:13-17.