Psalmen 105:1-11

1 Looft den HEERE, roept Zijn Naam aan, maakt Zijn daden bekend onder de volken.

2 Zingt Hem, psalmzingt Hem, spreekt aandachtelijk van al Zijn wonderen.

3 Roemt u in den Naam Zijner heiligheid; het hart dergenen, die den HEERE zoeken, verblijde zich.

4 Vraagt naar den HEERE en Zijn sterkte; zoekt Zijn aangezicht geduriglijk.

5 Gedenkt Zijner wonderen, die Hij gedaan heeft, Zijner wondertekenen, en der oordelen Zijns monds.

6 Gij zaad van Abraham, Zijn knecht, gij kinderen van Jakob, Zijn uitverkorene!

7 Hij is de HEERE, onze God; Zijn oordelen zijn over de gehele aarde.

8 Hij gedenkt Zijns verbonds tot in der eeuwigheid, des woords, dat Hij ingesteld heeft, tot in duizend geslachten;

9 Des verbonds, dat Hij met Abraham heeft gemaakt, en Zijns eeds aan Izak;

10 Welken Hij ook gesteld heeft aan Jakob tot een inzetting, aan Israel tot een eeuwig verbond,

11 Zeggende: Ik zal u geven het land Kanaan, het snoer van ulieder erfdeel.

Psalmen 105:1-11 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO PSALM 105

This psalm was penned by David, and sung at the time when the ark was brought from the house of Obededom to the place which David had prepared for it; at least the first fifteen verses of it, the other part being probably added afterwards by the same inspired penman, as appears from 1Ch 16:1-7. The subject matter of the psalm is the special and distinguishing goodness of God to the children of Israel, and to his church and people, of which they were typical: the history of God's regard to and care of their principal ancestors, Abraham, Jacob, Joseph and of the whole body of the people, in bringing them out of Egypt, leading them through the wilderness, and settling them in the land of Canaan, is here recited, as an argument for praise and thankfulness.