Hosea 9

1 Verblijd u niet, o Israel! tot opspringens toe, gelijk de volken; want gij hoereert van uw God af; gij hebt hoerenloon lief, op alle dorsvloeren des korens.

2 De dors vloer en de wijnkuip zal henlieden niet voeden; en de most zal hun liegen.

3 Zij zullen in des HEEREN land niet blijven; maar Efraim zal weder tot Egypte keren, en zij zullen in Assyrie het onreine eten.

4 Zij zullen den HEERE geen drankofferen doen van wijn, ook zouden zij Hem niet zoet zijn, hun offeranden zouden hun zijn als treurbrood; allen, die dat zouden eten, zouden onrein worden; want hun brood zal voor hun ziel zijn, het zal in des HEEREN huis niet komen.

5 Wat zult gijlieden dan doen op een gezetten hoogtijdsdag, en op een feestdag des HEEREN?

6 Want ziet, zij gaan daarhenen vanwege de verstoring; Egypte zal ze verzamelen, Mof zal ze begraven; begeerte zal er zijn naar hun zilver, netelen zullen hen erfelijk bezitten, doornen zullen in hun tenten zijn.

7 De dagen der bezoeking zijn gekomen, de dagen der vergelding zijn gekomen; die van Israel zullen het gewaar worden; de profeet is een dwaas, de man des geestes is onzinnig; om de grootheid uwer ongerechtigheid is de haat ook groot.

8 De wachter van Efraim is met mijn God, maar de profeet is een vogelvangersstrik, op al zijn wegen, een haat in het huis zijns Gods.

9 Zij hebben zich zeer diep verdorven, als in de dagen van Gibea; Hij zal hunner ongerechtigheid gedenken, Hij zal hun zonden bezoeken.

10 Ik vond Israel als druiven in de woestijn, Ik zag uw vaderen als de eerste vrucht aan den vijgeboom in haar beginsel; maar zij gingen in tot Baal-Peor, en zonderden zich af tot die schaamte, en werden gans verfoeilijk naar hun boelerij.

11 Aangaande Efraim, hunlieder heerlijkheid zal wegvlieden als een vogel; van de geboorte, en van moeders buik, en van de ontvangenis af.

12 Ofschoon zij hun kinderen mochten groot maken, Ik zal er hen toch van beroven, dat zij onder de mensen niet zullen zijn; want ook, wee hun, als Ik van hen zal geweken zijn!

13 Efraim is, gelijk als Ik Tyrus aanzag, die geplant is in een liefelijke woonplaats; maar Efraim zal zijn kinderen moeten uitbrengen tot den doodslager.

14 Geef hun, HEERE! Wat zult Gij geven? Geef hun een misdragende baarmoeder, en uitdrogende borsten.

15 Al hun boosheid is te Gilgal, want daar heb Ik ze gehaat, om de boosheid van hun handelingen; Ik zal ze uit Mijn huis uitdrijven, Ik zal ze voortaan niet meer liefhebben; al hun vorsten zijn afvalligen.

16 Efraim is geslagen, hunlieder wortel is verdord, zij zullen geen vrucht voortbrengen; ja, ofschoon zij genereerden, zo zal Ik toch de gewenste vruchten van hun buik doden.

17 Mijn God zal ze verwerpen, omdat zij naar Hem niet horen; en zij zullen omzwervende zijn onder de heidenen.

Hosea 9 Commentary

Chapter 9

The distress to come upon Israel. (1-6) The approach of the day of trouble. (7-10) Judgments on Israel. (11-17)

Verses 1-6 Israel gave rewards to their idols, in the offerings presented to them. It is common for those who are niggardly in religion, to be prodigal upon their lusts. Those are reckoned as idolaters, who love a reward in the corn-floor better than a reward in the favour of God and in eternal life. They are full of the joy of harvest, and have no disposition to mourn for sin. When we make the world, and the things of it, our idol and our portion, it is just with God to show us our folly, and correct us. None may expect to dwell in the Lord's land, who will not be subject to the Lord's laws, or be influenced by his love. When we enjoy the means of grace, we ought to consider what we shall do, if they should be taken from us. While the pleasures of communion with God are out of the reach of change, the pleasant places purchased with silver, or in which men deposit silver, are liable to be laid in ruins. No famine is so dreadful as that of the soul.

Verses 7-10 Time had been when the spiritual watchmen of Israel were with the Lord, but now they were like the snare of a fowler to entangle persons to their ruin. The people were become as corrupt as those of Gibeah, ( Judges 19 ) ; and their crimes should be visited in like manner. At first God had found Israel pleasing to Him, as grapes to the traveller in the wilderness. He saw them with pleasure as the first ripe figs. This shows the delight God took in them; yet they followed after idolatry.

11-17. God departs from a people, or from a person, when he withdraws his goodness and mercy from them; and when the Lord is departed, what can the creature do? Even though, for the present, good things seem to remain, yet the blessing is gone if God is gone. Even the children should perish with the parents. The Divine wrath dries up the root, and withers the fruit of all comforts; and the scattered Jews daily warn us to beware, lest we neglect or abuse the gospel. Yet every smiting is not a drying up of the root. It may be that God intends only to smite so that the sap may be turned to the root, that there may be more of root graces, more humility, patience, faith, and self-denial. It is very just that God should bring judgments on those who slight his offered mercy.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO HOSEA 9

This chapter is an address to Israel or the ten tribes, and contains either a new sermon, or is a very considerable part of the former upon the same subject, the sins and punishment of that people. It begins with an instruction to them, not to rejoice in their prosperity, as others did; since it would soon be at an end, because of their idolatry, which was everywhere committed, and for which they expected a reward of temporal good things, Ho 9:1; but, on the contrary, they are threatened with famine, with want both of corn and wine, Ho 9:2; and with an ejection out of their land into foreign countries; where they should be obliged to eat things unclean by their law, Ho 9:3; and where their sacrifices and solemnities should be no more attended to, Ho 9:4,5; yea, where their carcasses should fall and be buried, while their own country and houses lay waste and desolate, Ho 9:6; for, whatsoever their foolish and mad prophets said to the contrary, who pretended to be with God, and know his will, and were a snare to them that gave heed unto them, and brought hatred on them, the time of their punishment would certainly come, Ho 9:7,8; and their iniquities would be remembered and visited; seeing their corruptions were deep, like those that appeared in Gibeah, in the days of old, Ho 9:9; they acting the same ungrateful part their fathers had done, of whom they were a degenerate offspring, Ho 9:10; wherefore for these, and other offences mentioned, they are threatened with being bereaved of their children, and drove out of their land, to wander among the nations, Ho 9:11-17.