Klaagliederen 2:10

10 Jod. De oudsten der dochter Sions zitten op de aarde, zij zwijgen stil, zij werpen stof op hun hoofd, zij hebben zakken aangegord; de jonge dochters van Jeruzalem laten haar hoofd ter aarde hangen.

Klaagliederen 2:10 Meaning and Commentary

Lamentations 2:10

The elders of the daughter of Zion sit on the ground, [and]
keep silence
Who used to sit in the gate on thrones of judgment, and passed sentence in causes tried before them; or were wont to give advice and counsel, and were regarded as oracles, now sit on the ground, and dumb, as mourners; see ( Job 2:13 ) ; they have cast up dust upon their heads;
on their white hairs and gray locks, which bespoke wisdom, and made them grave and venerable: they have girded themselves with sackcloth:
after the manner of mourners; who used to be clothed in scarlet and rich apparel, in robes suitable to their office as civil magistrates: the virgins of Jerusalem hang down their heads to the ground:
through shame and sorrow; who used to look brisk and gay, and walk with outstretched necks, and carried their heads high, but now low enough. Aben Ezra interprets it of the hair of their heads, which used to be tied up, but now loosed and dishevelled, and hung down as it were to the ground.

Klaagliederen 2:10 In-Context

8 Cheth. De HEERE heeft gedacht te verderven den muur der dochter Sions; Hij heeft het richtsnoer daarover getogen, Hij heeft Zijn hand niet afgewend, dat Hij ze niet verslonde; en Hij heeft den voormuur en den muur te zamen treurig gemaakt, zij zijn verzwakt.

9 Teth. Haar poorten zijn in de aarde verzonken; Hij heeft haar grendelen verdorven en gebroken; haar koning en haar vorsten zijn onder de heidenen; er is geen wet; haar profeten vinden ook geen gezicht van den HEERE.

10 Jod. De oudsten der dochter Sions zitten op de aarde, zij zwijgen stil, zij werpen stof op hun hoofd, zij hebben zakken aangegord; de jonge dochters van Jeruzalem laten haar hoofd ter aarde hangen.

11 Caph. Mijn ogen zijn verteerd door tranen, mijn ingewand wordt beroerd; mijn lever is ter aarde uitgeschud, vanwege de breuk der dochter mijns volks; omdat het kind en de zuigeling op de straten der stad in onmacht zinken;

12 Lamed. Als zij tot hun moeders zeggen: Waar is koren en wijn, als zij op de straten der stad in onmacht zinken, als de verslagenen; als zich hun ziel uitschudt in den schoot hunner moeders.