Klaagliederen 2:12

12 Lamed. Als zij tot hun moeders zeggen: Waar is koren en wijn, als zij op de straten der stad in onmacht zinken, als de verslagenen; als zich hun ziel uitschudt in den schoot hunner moeders.

Klaagliederen 2:12 Meaning and Commentary

Lamentations 2:12

They say to their mothers, where [is] corn and wine?
&c.] Not the sucklings who could not speak, nor were used to corn and wine, but the children more grown; both are before spoken of, but these are meant, even the young men of Israel, as the Targum; and such as had been brought up in the best manner, had been used to wine, and not water, and therefore ask for that as well as corn; both take in all the necessaries of life; and which they ask of their mothers, who had been used to feed them, and were most tender of them; but now not seeing and having their usual provisions, and not knowing what was the reason of it, inquire after them, being pressed with hunger: when they swooned as the wounded in the streets of the city;
having no food given them, though they asked for it time after time, they fainted away, and died a lingering death; as wounded persons do who are not killed at once, which is the more distressing: when their soul was poured out into their mothers' bosom;
meaning not the desires of their souls for food, expressed in moving and melting language as they sat in their mothers' laps, and lay in their bosoms; which must be piercing unto them, if no more was designed; but their souls or lives themselves, which they gave up through famine, as the Targum; expiring in their mothers' arms.

Klaagliederen 2:12 In-Context

10 Jod. De oudsten der dochter Sions zitten op de aarde, zij zwijgen stil, zij werpen stof op hun hoofd, zij hebben zakken aangegord; de jonge dochters van Jeruzalem laten haar hoofd ter aarde hangen.

11 Caph. Mijn ogen zijn verteerd door tranen, mijn ingewand wordt beroerd; mijn lever is ter aarde uitgeschud, vanwege de breuk der dochter mijns volks; omdat het kind en de zuigeling op de straten der stad in onmacht zinken;

12 Lamed. Als zij tot hun moeders zeggen: Waar is koren en wijn, als zij op de straten der stad in onmacht zinken, als de verslagenen; als zich hun ziel uitschudt in den schoot hunner moeders.

13 Mem. Wat getuigen zal ik u brengen, wat zal ik bij u vergelijken, gij dochter Jeruzalems? Wat zal ik bij u vergelijken, dat ik u trooste, gij jonkvrouw, dochter Sions, want uw breuk is zo groot als de zee, wie kan u helen?

14 Nun. Uw profeten hebben u ijdelheid en ongerijmdheid gezien, en zij hebben u uw ongerechtigheid niet geopenbaard, om uw gevangenis af te wenden, maar zij hebben voor u gezien ijdele lasten en uitstotingen.