Klaagliederen 2:11

11 Caph. Mijn ogen zijn verteerd door tranen, mijn ingewand wordt beroerd; mijn lever is ter aarde uitgeschud, vanwege de breuk der dochter mijns volks; omdat het kind en de zuigeling op de straten der stad in onmacht zinken;

Klaagliederen 2:11 Meaning and Commentary

Lamentations 2:11

Mine eyes do fail with tears
According to Aben Ezra, everyone of the elders before mentioned said this; but rather they are the words of the Prophet Jeremiah, who had wept his eyes dry, or rather blind, on account of the calamities of his people; though he himself obtained liberty and enlargement by means thereof: my bowels are troubled;
all his inward parts were distressed: my liver is poured upon the earth;
his gall bladder, which lay at the bottom of his liver, broke, and he cast it up, and poured it on the earth; see ( Job 16:13 ) ; and all this was for the destruction of the daughter of my people;
or, the "breach" of them ^F20; their civil and church state being destroyed and broke to shivers; and for the ruin of the several families of them: particularly because the children and sucklings swoon in the streets of the city;
through famine, for want of bread, with those that could eat it; and for want of the milk of their mothers and nurses, who being starved themselves could not give it; and hence the poor infants fainted and swooned away; which was a dismal sight, and heart melting to the prophet.

---

FOOTNOTES:

F20 (rbv le) "propter contritionem", Pagninus, Montanus, Junius & Tremellius; "propter confractionem", Piscator; "propter fractionem", Cocceius.

Klaagliederen 2:11 In-Context

9 Teth. Haar poorten zijn in de aarde verzonken; Hij heeft haar grendelen verdorven en gebroken; haar koning en haar vorsten zijn onder de heidenen; er is geen wet; haar profeten vinden ook geen gezicht van den HEERE.

10 Jod. De oudsten der dochter Sions zitten op de aarde, zij zwijgen stil, zij werpen stof op hun hoofd, zij hebben zakken aangegord; de jonge dochters van Jeruzalem laten haar hoofd ter aarde hangen.

11 Caph. Mijn ogen zijn verteerd door tranen, mijn ingewand wordt beroerd; mijn lever is ter aarde uitgeschud, vanwege de breuk der dochter mijns volks; omdat het kind en de zuigeling op de straten der stad in onmacht zinken;

12 Lamed. Als zij tot hun moeders zeggen: Waar is koren en wijn, als zij op de straten der stad in onmacht zinken, als de verslagenen; als zich hun ziel uitschudt in den schoot hunner moeders.

13 Mem. Wat getuigen zal ik u brengen, wat zal ik bij u vergelijken, gij dochter Jeruzalems? Wat zal ik bij u vergelijken, dat ik u trooste, gij jonkvrouw, dochter Sions, want uw breuk is zo groot als de zee, wie kan u helen?