Amos 9

1 Ik zag den Heere staan op het altaar, en Hij zeide: Sla dien knoop, dat de posten beven, en doorkloof ze allen in het hoofd; en Ik zal hun achterste met het zwaard doden; en vliedende zal onder hen niet ontvlieden, noch de ontkomende onder hen behouden worden.

2 Al groeven zij tot in de hel, zo zal Mijn hand ze van daar halen, en al klommen zij in den hemel, zo zal Ik ze van daar doen nederdalen.

3 En al verstaken zij zich op de hoogte van Karmel, zo zal Ik ze naspeuren en van daar halen; en al verborgen zij zich van voor Mijn ogen in den grond van de zee, zo zal Ik van daar een slang gebieden, die zal ze bijten.

4 En al gingen zij in gevangenis voor het aangezicht hunner vijanden, zo zal Ik vandaar het zwaard gebieden, dat het hen dode; en Ik zal Mijn oog tegen hen zetten ten kwade, en niet ten goede.

5 Want de Heere HEERE der heirscharen is het, Die het land aanroert, dat het versmelte, en allen, die daarin wonen, treuren; en dat het geheel oprijze als een rivier, en verdronken worde als door de rivier van Egypte.

6 Die Zijn opperzalen in den hemel bouwt, en Zijn benden heeft Hij op aarde gefondeerd; Die de wateren der zee roept, en giet ze uit op den aardbodem; HEERE is Zijn Naam.

7 Zijt gijlieden Mij niet als de kinderen der Moren, o kinderen Israels? spreekt de HEERE. Heb Ik Israel niet opgevoerd uit Egypteland, en de Filistijnen uit Kafthor, en de Syriers uit Kir?

8 Ziet, de ogen des Heeren HEEREN zijn tegen dit zondig koninkrijk, dat Ik het van den aardbodem verdelge; behalve dat Ik het huis Jakobs niet ganselijk zal verdelgen, spreekt de HEERE.

9 Want ziet, Ik geef bevel, en Ik zal het huis Israels onder al de heidenen schudden, gelijk als zaad geschud wordt in een zeef; en niet een steentje zal er ter aarde vallen.

10 Alle zondaars Mijns volks zullen door het zwaard sterven; die daar zeggen: Het kwaad zal tot ons niet genaken, noch ons voorkomen.

11 Te dien dage zal Ik de vervallen hut van David weder oprichten, en Ik zal haar reten vertuinen, en wat aan haar is afgebroken, weder oprichten, en zal ze bouwen, als in de dagen van ouds;

12 Opdat zij erfelijk bezitten het overblijfsel van Edom, en al de heidenen, die naar Mijn Naam genoemd worden, spreekt de HEERE, Die dit doet.

13 Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat de ploeger den maaier, en de druiventreder den zaadzaaier genaken zal; en de bergen zullen van zoeten wijn druipen, en al de heuvelen zullen smelten.

14 En Ik zal de gevangenis van Mijn volk Israel wenden, en zij zullen de verwoeste steden herbouwen en bewonen, en wijngaarden planten, en derzelver wijn drinken; en zij zullen hoven maken, en derzelver vrucht eten.

15 En Ik zal ze in hun land planten; en zij zullen niet meer worden uitgerukt uit hun land, dat Ik hunlieden gegeven heb, zegt de HEERE, uw God.

Amos 9 Commentary

Chapter 9

The ruin of Israel. (1-10) The restoration of the Jews and the gospel blessing. (11-15)

Verses 1-10 The prophet, in vision, saw the Lord standing upon the idolatrous altar at Bethel. Wherever sinners flee from God's justice, it will overtake them. Those whom God brings to heaven by his grace, shall never be cast down; but those who seek to climb thither by vain confidence in themselves, will be cast down and filled with shame. That which makes escape impossible and ruin sure, is, that God will set his eyes upon them for evil, not for good. Wretched must those be on whom the Lord looks for evil, and not for good. The Lord would scatter the Jews, and visit them with calamities, as the corn is shaken in a sieve; but he would save some from among them. The astonishing preservation of the Jews as a distinct people, seems here foretold. If professors make themselves like the world, God will level them with the world. The sinners who thus flatter themselves, shall find that their profession will not protect them.

Verses 11-15 Christ died to gather together the children of God that were scattered abroad, here said to be those who were called by his name. The Lord saith this, who doeth this, who can do it, who has determined to do it, the power of whose grace is engaged for doing it. Verses ( 13-15 ) may refer to the early times of Christianity, but will receive a more glorious fulfilment in the events which all the prophets more or less foretold, and may be understood of the happy state when the fulness both of the Jews and the Gentiles come into the church. Let us continue earnest in prayer for the fulfilment of these prophecies, in the peace, purity, and the beauty of the church. God marvellously preserves his elect amidst the most fearful confusions and miseries. When all seems desperate, he wonderfully revives his church, and blesses her with all spiritual blessings in Christ Jesus. And great shall be the glory of that period, in which not one good thing promised shall remain unfulfilled.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO AMOS 9

This chapter contains the fifth and last vision the prophet saw; which represents the certain desolation of the land, city, and temple, and the slaughter of all sorts of persons, high and low, none should escape it, Am 9:1; be they where they would, they should be found out, whether in hell or heaven, on the tops of the highest mountains, or in the bottom of the sea, or in a foreign land, since the eyes of the Lord were upon them for evil, Am 9:2-4; nor could they hope to escape, when they considered his greatness and his power, and what he could do, and had done; and how they had behaved towards him, even though they were the people he had brought out of Egypt, Am 9:5-7; but though the sinful kingdom should be destroyed, yet not utterly, a remnant should be saved, Am 9:8-10; and the chapter is concluded with gracious promises of raising up the tabernacle of David fallen down, and of the return of the people of Israel to their own land; and of their settlement and continuance in it, never more to depart from it, Am 9:11-15.