Jesaja 49

1 Hoort naar Mij, gij eilanden! en luistert toe, gij volken van verre! De HEERE heeft Mij geroepen van den buik af, van Mijner moeders ingewand af heeft Hij Mijn Naam gemeld.

2 En Hij heeft Mijn mond gemaakt als een scherp zwaard, onder de schaduw Zijner hand heeft Hij Mij bedekt; en Hij heeft Mij tot een zuiveren pijl gesteld, in Zijn pijlkoker heeft Hij Mij verborgen.

3 En Hij heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Knecht, Israel, door Welken Ik verheerlijkt zal worden.

4 Doch Ik zeide: Ik heb te vergeefs gearbeid, Ik heb Mijn kracht onnuttelijk en ijdelijk toegebracht; gewisselijk, Mijn recht is bij den HEERE, en Mijn werkloon is bij Mijn God.

5 En nu zegt de HEERE, Die Mij Zich van moeders buik af tot een Knecht geformeerd heeft, dat Ik Jakob tot Hem wederbrengen zou; maar Israel zal zich niet verzamelen laten; nochtans zal Ik verheerlijkt worden in de ogen des HEEREN, en Mijn God zal Mijn Sterkte zijn.

6 Verder zeide Hij: Het is te gering, dat Gij Mij een Knecht zoudt zijn, om op te richten de stammen van Jakob, en om weder te brengen de bewaarden in Israel; Ik heb U ook gegeven tot een Licht der heidenen, om Mijn heil te zijn tot aan het einde der aarde.

7 Alzo zegt de HEERE, de Verlosser van Israel, Zijn Heilige, tot de verachte ziel, tot Dien, aan Welken het volk een gruwel heeft, tot den Knecht dergenen, die heersen: Koningen zullen het zien en opstaan, ook vorsten, en zij zullen zich voor U buigen; om des HEEREN wil, Die getrouw is, om den Heilige Israels, Die U verkoren heeft.

8 Alzo zegt de HEERE: In dien tijd des welbehagens heb Ik U verhoord, en ten dage des heils heb Ik U geholpen; en Ik zal U bewaren, en Ik zal U geven tot een verbond des volks, om het aardrijk op te richten, om de verwoeste erfenissen te doen beerven;

9 Om te zeggen tot de gebondenen: Gaat uit; tot hen, die in duisternis zijn: Komt te voorschijn; zij zullen op de wegen weiden, en op alle hoge plaatsen zal hun weide wezen.

10 Zij zullen niet hongeren, noch dorsten, en de hitte en de zon zal hen niet steken; want hun Ontfermer zal ze leiden, en Hij zal hen aan de springaders der wateren zachtjes leiden.

11 En Ik zal al Mijn bergen tot een weg maken, en Mijn banen zullen verhoogd zijn.

12 Zie, deze zullen van verre komen; en zie, die van het noorden en van het westen, en geen uit het land van Sinim.

13 Juicht, gij hemelen! en verheug u, gij aarde! en gij bergen! maakt gedreun met gejuich; want de HEERE heeft Zijn volk vertroost, en Hij zal Zich over Zijn ellendigen ontfermen.

14 Doch Sion zegt: De HEERE heeft mij verlaten, en de HEERE heeft mij vergeten.

15 Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontferme over den zoon haars buiks? Ofschoon deze vergate, zo zal Ik toch u niet vergeten.

16 Zie, Ik heb u in de beide handpalmen gegraveerd; uw muren zijn steeds voor Mij.

17 Uw zonen zullen zich haasten; maar uw verstoorders en uw verwoesters zullen van u uitgaan.

18 Hef uw ogen op rondom, en zie, alle deze vergaderen zich, zij komen tot u; Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de HEERE, zekerlijk, gij zult u met alle dezen als met een sieraad bekleden, en gij zult ze u aanbinden, gelijk een bruid.

19 Want in uw woeste en uw eenzame plaatsen, en uw verstoord land, gewisselijk, nu zult gij benauwd worden van inwoners; en die u verslonden, zullen zich verre van u maken.

20 Nog zullen de kinderen, waarvan gij beroofd waart, zeggen voor uw oren: De plaats is mij te nauw, wijk van mij, dat ik wonen moge.

21 En gij zult zeggen in uw hart: Wie heeft mij dezen gegenereerd, aangezien ik van kinderen beroofd en eenzaam was? Ik was in de gevangenis gegaan, en weggeweken; wie heeft mij dan deze opgevoed? Ziet, ik was alleen overgelaten, waar waren dezen?

22 Alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik zal Mijn hand opheffen tot de heidenen, en tot de volken zal Ik Mijn banier opsteken; dan zullen zij uw zonen in de armen brengen, en uw dochters zullen op den schouders gedragen worden.

23 En koningen zullen uw voedsterheren zijn, hun vorstinnen uw zoogvrouwen; zij zullen zich voor u buigen met het aangezicht ter aarde, en zij zullen het stof uwer voeten lekken; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben, dat zij niet beschaamd zullen worden die Mij verwachten.

24 Zou ook een machtige de vangst ontnomen worden, of zouden de gevangenen eens rechtvaardigen ontkomen?

25 Doch alzo zegt de HEERE: Ja, de gevangenen des machtigen zullen hem ontnomen worden, en de vangst des tirans zal ontkomen; want met uw twisters zal Ik twisten, en uw kinderen zal Ik verlossen.

26 En Ik zal uw verdrukkers spijzen met hun eigen vlees, en van hun eigen bloed zullen zij dronken worden, als van zoeten wijn; en alle vlees zal gewaar worden, dat Ik, de HEERE, uw Heiland ben, en uw Verlosser, de Machtige Jakobs.

Jesaja 49 Commentary

Chapter 49

The unbelief and rejection of the Jews. (1-6) Gracious promise to the Gentiles. (7-12) God's love to the church. (13-17) Its increase. (18-23) And deliverance. (24-26)

Verses 1-6 The great Author of redemption shows the authority for his work. The sword of his word slays the lusts of his people, and all at enmity with them. His sharp arrows wound the conscience; but all these wounds will be healed, when the sinner prays to him for mercy. But even the Redeemer, who spake as never man spake in his personal ministry, often seemed to labour in vain. And if Jacob will not be brought back to God, and Israel will not be gathered, still Christ will be glorious. This promise is in part fulfilled in the calling of the Gentiles. Men perish in darkness. But Christ enlightens men, and so makes them holy and happy.

Verses 7-12 The Father is the Lord, the Redeemer, and Holy One of Israel, as sending the Son to be the Redeemer. Man, whom he came to save, put contempt upon him. To this he submitted for our salvation. He is a pledge for all the blessings of the covenant; in him God was reconciling the world to himself. Pardoning mercy is a release from the curse of the law; renewing grace is a release from the dominion of sin: both are from Christ. He saith to those in darkness, Show yourselves. Not only see, but be seen, to the glory of God, and your own comforts. Though there are difficulties in the way to heaven, yet the grace of God will carry us over them, and make even the mountains a way. This denotes the free invitations and the encouraging promises of the gospel, and the outpouring of the Spirit.

Verses 13-17 Let there be universal joy, for God will have mercy upon the afflicted, because of his compassion; upon his afflicted, because of his covenant. We have no more reason to question his promise and grace, than we have to question his providence and justice. Be assured that God has a tender affection for his church and people; he would not have them to be discouraged. Some mothers do neglect their children; but God's compassions to his people, infinitely exceed those of the tenderest parents toward their children. His setting them as a mark on his hand, or a seal upon his arm, denotes his being ever mindful of them. As far as we have scriptural evidence that we belong to his ransomed flock, we may be sure that he will never forsake us. Let us then give diligence to make our calling and election sure, and rejoice in the hope and glory of God.

Verses 18-23 Zion is addressed as an afflicted widow, bereaved of her children. Numbers flock to her, and she is assured that they come to be a comfort to her. There are times when the church is desolate and few in number; yet its desolations shall not last for ever, and God will repair them. God can raise up friends for returning Israelites, even among Gentiles. They shall bring their children, and make them thy children. Let all deal tenderly and carefully with young converts and beginners in religion. Princes shall protect the church. It shall appear that God is the sovereign Lord of all. And those who in the exercise of faith, hope, and patience, wait on God for the fulfilment of his promises, shall never be confounded.

Verses 24-26 We were lawful captives to the justice of God, yet delivered by a price of unspeakable value. Here is an express promise: Even the prey of the terrible shall be delivered. We may here view Satan deprived of his prey, bound and cast into the pit; and all the powers that have combined to enslave, persecute, or corrupt the church, are destroyed; that all the earth may know that our Saviour and Redeemer is Jehovah, the mighty One of Jacob. And every effort we make to rescue our fellow-sinners from the bondage of Satan, is, in some degree, helping forward that great change.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ISAIAH 49

This is a prophecy concerning Christ, and redemption by him; and of the enlargement of the church in the latter day, by the conversion of Jews and Gentiles; which the isles, and people afar off, are exhorted to listen and hearken to, delivered out by the prophet, in the person of Christ; who gives an account of his call to his office, and the time of it; of what the Lord did for him, and said unto him, Isa 49:1-3, then follows a complaint of his labouring in vain, and a correction of it, Isa 49:4 and a further declaration of his call and appointment to office, and of each of the parts of the work assigned him, with encouragement to it, Isa 49:5,6. Christ is again represented under discouraging circumstances, as despised of men, abhorred by the nation, and a servant of rulers; who is encouraged by divine promises that kings should rise up before him, and worship him; that God would be faithful to his promise to him, and yet choose him, hear and help him, at a proper time; preserve him, and give him for a covenant to the people, to the establishment of the earth, and making it habitable, Isa 49:7,8 for the release of prisoners, and feeding, leading, and guiding them, and removing all difficulties out of the way, Isa 49:9-11 when the calling of the Gentiles is foretold, which would occasion great joy in the world, Isa 49:12,13 yet the church is introduced as complaining that she was forsaken of God, Isa 49:14 which is denied, and the contrary affirmed; being dear to the Lord as a sucking child to its mother, and more so; never forgotten by him, and always under his care, Isa 49:16, and, for her comfort, she is assured that those who had destroyed and made her waste should be removed; and that she should have converts that would be an ornament to her, and these numerous, insomuch that the place of their habitation would be too strait and narrow, and which would be matter of astonishment to her, Isa 49:17-21 and, besides those that would be converted in the land of Judea, there would be great numbers in the Gentile world converted by the power of God accompanying his Gospel, set up as a standard there, kings and queens countenancing and encouraging the interest of Christ, Isa 49:22,23 and yet still it is questioned whether the church should be delivered from her oppressors, Isa 49:24 to which it is answered, that she should be delivered, and her persecutors destroyed; by which it would be known that the Lord is the Redeemer and Saviour of his people, Isa 49:25,26.