Psalmen 102:1

1 Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN.

Psalmen 102:1 Meaning and Commentary

Psalms 102:1

Hear my prayer, O Lord
The prayer of a poor, destitute, and afflicted one; his own, and not another's; not what was composed for him, but composed by him; which came out of his own heart, and out of unfeigned lips, and expressed under a feeling sense of his own wants and troubles; and though dictated and inwrought in his heart by the Spirit of God, yet, being put up by him in faith and fervency, it is called his own, and which he desires might be heard:

and let my cry come unto thee;
he calls his prayer cry, because it was uttered in distress, and with great vehemency and importunity; and he prays that it might come unto God, even into his ears, and be regarded by him, and not shut out: prayer comes aright to God, when it comes through Christ, and out of his hands, perfumed with the incense of his mediation.

---

FOOTNOTES:

F5 (ynel) "pauperis", V. L. Pagninus, Vatablus, Amama; "inopis", Cocceius.
F6 (Pjey) "convolveretur", Munster; "obtegitur", Gejerus, so Michaelis.
F7 (wxyv) "meditationem suam", Junius & Tremellius, Gejerus, so Ainsworth.

Psalmen 102:1 In-Context

1 Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN.

2 O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

3 Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

4 Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

5 Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.