Psalmen 102:5

5 Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

Psalmen 102:5 Meaning and Commentary

Psalms 102:5

By reason of the voice of my groaning
Under the burden of sin, and pressure of afflictions:

my bones cleave to my skin;
was quite emaciated, reduced to a skeleton, became nothing but skin and bone ^F5; which sometimes is occasioned, as by outward afflictions, so by soul troubles: or "to my flesh" ^F6; flesh is put for skin; see ( Job 19:20 ) ( 4:8 ) .

---

FOOTNOTES:

F5 "Ossa atque pellis sum", Plauti Capteivei, Act. 1. Sc. 2. v. 26. Asinaria 3. 6. v. 28.
F6 (yrvbl) "carni meae", V. L. Pagninus, Montanus

Psalmen 102:5 In-Context

3 Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

4 Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

5 Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

6 Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

7 Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.