Psalmen 142:2

2 Ik riep met mijn stem tot den HEERE; ik smeekte tot den HEERE met mijn stem.

Psalmen 142:2 Meaning and Commentary

Psalms 142:2

I poured out my complaint before him
Not a complaint of the Lord and of his providences, but of himself; of his sins, and particularly his unbelief; and also of them that persecuted and afflicted him; which he "poured" out from the abundance of his heart, and in the bitterness of his soul; denoting the fulness of his prayer, his freedom in it, the power and fervency of it, and which he left before the Lord, and submitted to his will; see ( Psalms 102:1 ) , title;

I showed before him my trouble;
the present trouble he was in, being pursued and surrounded by Saul and his army; not as if the Lord was ignorant of it, and did not see and observe it, but to affect his own soul with it, to exercise grace under it, and ease his burdened and distressed mind; the best of men have their troubles both within and without, and the way to be rid of them is to carry them to the Lord.

Psalmen 142:2 In-Context

1 Een onderwijzing van David, een gebed, als hij in de spelonk was.

2 Ik riep met mijn stem tot den HEERE; ik smeekte tot den HEERE met mijn stem.

3 Ik stortte mijn klacht uit voor Zijn aangezicht; ik gaf te kennen voor Zijn aangezicht mijn benauwdheid.

4 Als mijn geest in mij overstelpt was, zo hebt Gij mijn pad gekend. Zij hebben mij een strik verborgen op den weg, dien ik gaan zou.

5 Ik zag uit ter rechterhand, en ziet, zo was er niemand, die mij kende, er was geen ontvlieden voor mij; niemand zorgde voor mijn ziel.