Psalmen 41:7-13

7 En zo iemand van hen komt, om mij te zien, hij spreekt valsheid; zijn hart vergadert zich onrecht; gaat hij uit naar buiten, hij spreekt er van.

8 Al mijn haters mompelen te zamen tegen mij; ze bedenken tegen mij, hetgeen mij kwaad is, zeggende:

9 Een Belialsstuk kleeft hem aan; en hij, die nederligt, zal niet weder opstaan.

10 Zelfs de man mijns vredes, op welken ik vertrouwde, die mijn brood at, heeft de verzenen tegen mij grotelijks verheven.

11 Maar Gij, o HEERE! wees mij genadig, en richt mij op; en ik zal het hun vergelden.

12 Hierbij weet ik, dat Gij lust aan mij hebt, dat mijn vijand over mij niet zal juichen.

13 Want mij aangaande, Gij onderhoudt mij in mijn oprechtigheid, en Gij stelt mij voor Uw aangezicht in eeuwigheid. [ (Psalms 41:14) Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid! Amen, ja, amen. ]

Psalmen 41:7-13 Meaning and Commentary

To the chief Musician, a Psalm of David. In this psalm is a prophecy concerning Christ, and concerning Judas Iscariot, as runs part of the title in the Syriac version; and in the Arabic version it is called a prophecy concerning the incarnation, and the salutation of Judas; and certain it is that Psalm 41:9 is to be understood of him, and of his betraying Christ into the hands of his enemies, since it is cited and applied to him by our Lord himself, John 13:18; so that having such a sure rule of interpretation, we may safely venture to explain the whole psalm of Christ, which treats both of his humiliation and exaltation; for it neither agrees with David wholly, nor with Hezekiah, to whom some ascribe it, as Theodoret remarks.