2 Koningen 7:2

2 Maar een hoofdman, op wiens hand de koning leunde, antwoordde den man Gods, en zeide: Zie, zo de HEERE vensteren in den hemel maakte, zou die zaak kunnen geschieden? En hij zeide: Zie, gij zult het met uw ogen zien, doch daarvan niet eten.

2 Koningen 7:2 Meaning and Commentary

2 Kings 7:2

Then a lord, on whose hand the king leaned
Not figuratively, in whom the king confided, but literally, on whose hand he rested, and by whom he was supported, being a form and matter of state, while he and Elisha were talking together, or on whom he leaned as he came to him; this was a principal lord, the third to the king, as his title seems to denote; the word by which the Septuagint renders it is by Suidas ^F21 interpreted of such that held three spears in the hand together; and this was an honourable post, for a king to lean on him; such state was used by the king of Syria, ( 2 Kings 5:18 ) and by the kings and queens of Persia; so Gorionides ^F23 says of Esther, that on the third day; she put on her beautiful garments and glorious ornaments, and took two of her maidens with her, and put her right hand on one of them, and leaned upon her in a royal manner, or as was the manner of kings: the same

answered the man of God;
the prophet of the Lord, as the Targum:

and said, behold, if the Lord would make windows in heaven, might this
thing be?
it is impossible it should be, if he was to open the windows of heaven as at the flood, and let down showers of wheat and barley, in like manner as he rained manna in the wilderness:

and he said;
the prophet in reply to him:

behold, thou shalt see it with thine eyes, but shalt not eat thereof;
wheat and barley sold at the above price, but should not taste of it, as a punishment of his unbelief.

---

FOOTNOTES:

F21 In voce (tristatai) .
F23 Heb. Hist. l. 2. c. 4.

2 Koningen 7:2 In-Context

1 Toen zeide Elisa: Hoort het woord des HEEREN; zo zegt de HEERE: Morgen omtrent dezen tijd zal een maat meelbloem verkocht worden voor een sikkel, en twee maten gerst voor een sikkel, in de poort van Samaria.

2 Maar een hoofdman, op wiens hand de koning leunde, antwoordde den man Gods, en zeide: Zie, zo de HEERE vensteren in den hemel maakte, zou die zaak kunnen geschieden? En hij zeide: Zie, gij zult het met uw ogen zien, doch daarvan niet eten.

3 Er waren nu vier melaatse mannen voor de deur der poort; die zeiden, de een tot den ander: Wat blijven wij hier, totdat wij sterven?

4 Indien wij zeggen: Laat ons in de stad komen, zo is de honger in de stad, en wij zullen daar sterven, en indien wij hier blijven, wij zullen ook sterven; nu dan, komt, en laat ons in het leger der Syriers vallen; indien zij ons laten leven, wij zullen leven; en indien zij ons doden, wij zullen maar sterven.

5 En zij stonden op in de schemering, om in het leger der Syriers te komen. Toen zij aan het uiterste van het leger der Syriers kwamen, ziet, toen was er niemand.