Numberi 9

1 En de HEERE sprak tot Mozes in de woestijn van Sinai, in het tweede jaar, nadat zij uit Egypteland uitgetogen waren, in de eerste maand, zeggende:

2 Dat de kinderen Israels het pascha houden zouden, op zijn gezetten tijd.

3 Op den veertienden dag in deze maand, tussen twee avonden zult gij dat houden, op zijn gezetten tijd; naar al zijn inzettingen, en naar al zijn rechten zult gij dat houden.

4 Mozes dan sprak tot de kinderen Israels, dat zij het pascha zouden houden.

5 En zij hielden het pascha op den veertienden dag der eerste maand, tussen de twee avonden, in de woestijn van Sinai; naar alles wat de HEERE Mozes geboden had, alzo deden de kinderen Israels.

6 Toen waren er lieden geweest, die over het dode lichaam eens mensen onrein waren, en op denzelven dag het pascha niet hadden kunnen houden; daarom naderden zij voor het aangezicht van Mozes, en voor het aangezicht van Aaron op dienzelven dag.

7 En diezelve lieden zeiden tot hem: Wij zijn onrein over het dode lichaam eens mensen; waarom zouden wij verkort worden, dat wij de offerande des HEEREN op zijn gezetten tijd niet zouden offeren, in het midden van de kinderen Israels?

8 En Mozes zeide tot hen: Blijft staande, dat ik hoor, wat de HEERE u gebieden zal.

9 Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

10 Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Wanneer iemand onder u, of onder uw geslachten, over een dood lichaam onrein, of op een verren weg zal zijn, hij zal dan nog den HEERE het pascha houden.

11 In de tweede maand, op den veertienden dag, tussen de twee avonden, zullen zij dat houden; met ongezuurde broden en bittere saus zullen zij dat eten.

12 Zij zullen daarvan niet overlaten tot den morgen, en zullen daaraan geen been breken; naar alle inzetting van het pascha zullen zij dat houden.

13 Als een man, die rein is, en op den weg niet is, en nalaten zal het pascha te houden, zo zal diezelve ziel uit haar volken uitgeroeid worden; want hij heeft de offerande des HEEREN op zijn gezetten tijd niet geofferd, diezelve man zal zijn zonde dragen.

14 En wanneer een vreemdeling bij u als vreemdeling verkeert, en hij het pascha den HEERE ook houden zal, naar de inzetting van het pascha, en naar zijn wijze, alzo zal hij het houden; het zal enerlei inzetting voor ulieden zijn, beiden den vreemdeling en den inboorling des lands.

15 En op den dag van het oprichten des tabernakels bedekte de wolk den tabernakel, op de tent der getuigenis; en in den avond was over den tabernakel als een gedaante des vuurs, tot aan den morgen.

16 Alzo geschiedde het geduriglijk; de wolk bedekte denzelven, en des nachts was er een gedaante des vuurs.

17 Maar nadat de wolk opgeheven werd van boven de tent, zo verreisden ook daarna de kinderen Israels; en in de plaats, waar de wolk bleef, daar legerden zich de kinderen Israels.

18 Naar den mond des HEEREN, verreisden de kinderen Israels, en naar des HEEREN mond legerden zij zich; al de dagen, in dewelke de wolk over den tabernakel bleef, legerden zij zich.

19 En als de wolk vele dagen over den tabernakel verbleef, zo namen de kinderen Israels de wacht des HEEREN waar, en verreisden niet.

20 Als het nu was, dat de wolk weinige dagen op den tabernakel was, naar den mond des HEEREN legerden zij zich, en naar den mond des HEEREN verreisden zij.

21 Maar was het, dat de wolk van den avond tot den morgen daar was, en de wolk in den morgen opgeheven werd, zo verreisden zij; of des daags, of des nachts, als de wolk opgeheven werd, zo verreisden zij.

22 Of als de wolk twee dagen, of een maand, of vele dagen vertoog op den tabernakel, blijvende daarop, zo legerden zich de kinderen Israels, en verreisden niet; en als zij verheven werd, verreisden zij.

23 Naar den mond des HEEREN legerden zij zich, en naar den mond des HEEREN verreisden zij; zij namen de wacht des HEEREN waar, naar den mond des HEEREN, door de hand van Mozes.

Numberi 9 Commentary

Chapter 9

Of the Passover. (1-14) The removals of the Israelites. (15-23)

Verses 1-14 God gave particular orders for the keeping of this passover, and, for aught that appears, after this, they kept no passover till they came to Canaan, ( Joshua 5:10 ) . It early showed that the ceremonial institutions were not to continue always, as so soon after they were appointed, some were suffered to sleep for many years. But the ordinance of the Lord's Supper was not thus set aside in the first days of the Christian church, although those were days of greater difficulty and distress than Israel knew in the wilderness; nay, in the times of persecution, the Lord's Supper was celebrated more frequently than afterward. Israelites in the wilderness could not forget the deliverance out of Egypt. There was danger of this when they came to Canaan. Instructions were given concerning those who were ceremonially unclean, when they were to eat the passover. Those whose minds and consciences are defiled by sin, are unfit for communion with God, and cannot partake with comfort of the gospel passover, till they are cleansed by true repentance and faith. Observe with what trouble and concern these men complained that they were kept back from offering to the Lord. It should be a trouble to us, when by any occasion we are kept back from the solemnities of a sabbath or a sacrament. Observe the deliberation of Moses in resolving this case. Ministers must ask counsel of God's mouth, not determine according to their own fancy or affection, but according to the word of God to the best of their knowledge. And if, in difficult cases, time is taken to spread the matter before God by humble, believing prayer, the Holy Spirit assuredly will direct in the good and right way. God gave directions in this case, and in other similar cases, explanatory of the law of the passover. As those who, against their minds, are forced to absent themselves from God's ordinances, may expect the favours of God's grace under their affliction, so those who, of choice, absent themselves, may expect God's wrath for their sin. Be not deceived: God is not mocked.

Verses 15-23 This cloud was appointed to be the visible sign and symbol of God's presence with Israel. Thus we are taught to see God always near us, both night and day. As long as the cloud rested on the tabernacle, so long they continued in the same place. There is no time lost, while we are waiting God's time. When the cloud was taken up, they removed, however comfortably they were encamped. We are kept at uncertainty concerning the time of our putting off the earthly house of this tabernacle, that we may be always ready to remove at the command of the Lord. It is very safe and pleasant going when we see God before us, and resting where he appoints us to rest. The leading of this cloud is spoken of as signifying the guidance of the blessed Spirit. We are not now to expect such tokens of the Divine presence and guidance; but the promise is sure to all God's spiritual Israel, that he will guide them by his counsel. #Ps. 73:24 |, even unto death, ( Psalms 48:14 ) . All the children of God shall be led by the Spirit of God, ( Romans 8:14 ) . He will direct the paths of those who in all their ways acknowledge him, ( Proverbs 3:6 ) . At the commandment of the Lord, our hearts should always move and rest, saying, Father, thy will be done; dispose of me and mine as thou pleasest. What thou wilt, and where thou wilt; only let me be thine, and always in the way of my duty. In applying general precepts to particular circumstances, there should be good counsel and fervent prayer. When any undertaking is evidently wrong, or doubtfully right, and yet the mind leans that way, in such a case "the moving of the cloud," as men sometimes miscall it, is generally no more than a temptation Satan is permitted to propose; and men fancy they are following the Lord, when they are following their own wayward inclinations. The record of his mercy will conduct us with unerring truth, through Christ, to everlasting peace. Follow the pillar of the cloud and of fire. Lay the BIBLE to heart, and receive with meekness the ingrafted word, which is able to save your souls.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO NUMBERS 9

In this chapter the command for keeping the passover is repeated, and it was accordingly kept, Nu 9:1-5; but some persons being defiled and disqualified for observing it, Moses inquires of the Lord, on their solicitation, what should be done in such a case, Nu 9:6-8; when it was ordered to be kept by such, and those on journeys, on the fourteenth day of the second month, but not by others, who were to observe it according to its first appointment, Nu 9:9-14; and an account is given of the appearance of the cloud by day, and fire by night, upon the tabernacle, which directed the children of Israel when to journey, and when to pitch their tents, Nu 9:15-23.