Parallel Bible results for "giobbe 14"

Giobbe 14

GDB

VUL

1 L’uomo nato di donna È di breve età, e pieno di travagli.
1 homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis
2 Egli esce fuori come un fiore, e poi è reciso; E fugge come l’ombra, e non istà fermo.
2 quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet
3 E pur tu apri gli occhi tuoi sopra un tale, E mi fai venire a giudicio teco!
3 et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium
4 Chi può trarre una cosa monda da una immonda? Niuno.
4 quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es
5 Poichè i suoi giorni son determinati, E che il numero de’ suoi mesi è appo te, E che tu gli hai posti i suoi termini, I quali egli non può trapassare,
5 breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt
6 Rivolgiti d’addosso a lui, sì ch’egli abbia alcuna posa, Infino a tanto che di buona voglia egli fornisca la sua giornata, come un mercenario.
6 recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius
7 Perciocchè quantunque un albero sia tagliato, Pur vi è speranza per lui, ch’egli si rinnoverà ancora, E che i suoi rampolli non mancheranno.
7 lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant
8 Benchè la sua radice sia invecchiata nella terra, E il suo tronco sia morto nella polvere;
8 si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius
9 Pur nondimeno, tosto ch’egli sentirà l’acqua, rigermoglierà, E produrrà rami come una pianta novella.
9 ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est
10 Ma l’uomo muore, e si fiacca; E quando l’uomo è trapassato, ov’è egli?
10 homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est
11 Le acque se ne vanno via dal mare, E i fiumi si seccano, e si asciugano;
11 quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat
12 Così, quando l’uomo giace in terra, egli non risorge; Finchè non vi sieno più cieli, i morti non si risveglieranno, E non si desteranno dal sonno loro.
12 sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo
13 Oh! nascondessimi tu pur sottera, Ed occultassimi, finchè l’ira tua fosse racquetata; E ponessimi alcun termine, dopo il quale tu ti ricordassi di me!
13 quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei
14 Se l’uomo muore, può egli tornare in vita? Aspetterò io tutti i giorni del tempo determinato della mia vita, Finchè mi venga mutamento di condizione?
14 putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea
15 E che tu mi chiami, e che io ti risponda, E che tu desideri l’opera delle tue mani?
15 vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram
16 Perciocchè ora tu conti i miei passi, E non riserbi nulla a punir del mio peccato.
16 tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis
17 I miei misfatti son suggellati in un sacchetto, Tu l’hai cucito sopra le mie iniquità.
17 signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam
18 Ma certo, come un monte cadendo scoscende, Ed una rupe è divelta dal suo luogo;
18 mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo
19 E le acque rodono le pietre, E i lor diluvi inondano la polvere dalla terra; Così tu fai perir la speranza dell’uomo.
19 lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes
20 Tu lo sopraffai in eterno, ed egli se ne va; Tu gli fai mutar faccia, e lo mandi via.
20 roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum
21 Se poi i suoi figliuoli sono in onore, egli nol sa; Se altresì sono abbassati, egli non vi pon mente.
21 sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget
22 La sua carne si duole sol di lui, E l’anima sua fa cordoglio sol di lui.
22 attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit
The Giovanni Diodati Bible is in the public domain.
The Latin Vulgate is in the public domain.