Giovanni Diodati 1649 (Italian) GDB
The Latin Vulgate VUL
1 Il mio spirito si dissolve, I miei giorni sono spenti, I sepolcri mi aspettano.
1
spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum
2 Non ho io appresso di me degli schernitori? E l’occhio mio non dev’egli sopportare le loro provocazioni?
2
non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus
3 Deh! metti pegno, dammi sicurtà per piatir teco; Chi sarà colui che mi toccherà nella mano?
3
libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me
4 Perciocchè, quant’è a costoro, tu hai nascosto il senno al cuor loro, E però tu non li innalzerai.
4
cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur
5 Di chi parla fra gli amici per lusinga Anche gli occhi de’ figliuoli saranno consumati.
5
praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient
6 Egli mi ha posto per servir di proverbio a’ popoli, Ed io sono pubblicamente menato attorno in sul tamburo.
6
posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis
7 E l’occhio mio è tutto raggrinzato di sdegno, E tutte le mie membra son simili ad un’ombra.
7
caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt
8 Gli uomini diritti stupiranno di questo, E l’innocente se ne commoverà per cagion dell’ipocrita.
8
stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur
9 Ma pure il giusto si atterrà alla sua via, E colui ch’è puro di mani vie più si raffermerà.
9
et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem
10 Or ravvedetevi pure voi tutti, e poi venite; Non troverò io alcun savio fra voi?
10
igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem
11 I miei giorni son passati via; I miei disegni, i proponimenti del mio cuore son rotti.
11
dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum
12 La notte mi è cangiata in giorno, La luce è di presso seguita dalle tenebre.
12
noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem
13 Se io mi trattengo di speranza, il sepolcro sarà la mia casa, Io farò il mio letto nelle tenebre.
13
si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum
14 Già ho gridato alla fossa: Tu sei mio padre; Ed a’ vermini: Voi siete la madre, e la sorella mia.
14
putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus
15 Ed ove è ora la mia speranza? Sì, la mia speranza? chi la potrà vedere?
15
ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat
16 Le mie speranze scenderanno nel fondo del sepolcro; Conciossiachè il riposo di tutti ugualmente sia nella polvere.
16
in profundissimum infernum descendent omnia mea putasne saltim ibi erit requies mihi
The Giovanni Diodati Bible is in the public domain.
The Latin Vulgate is in the public domain.