Parallel Bible results for "handelingen 25"

Handelingen 25

Statenvertaling (Dutch) SVV

1 Festus dan, in de provincie gekomen zijnde, ging na drie dagen van Cesarea op naar Jeruzalem.

2 En de hogepriester, en de voornaamsten der Joden, verschenen voor hem tegen Paulus en baden hem,

3 Begerende gunst tegen hem, opdat hij hem zou doen komen te Jeruzalem; en leggende een lage, om hem op den weg om te brengen.

4 Doch Festus antwoordde, dat Paulus te Cesarea bewaard werd, en dat hij zelf haast derwaarts zou verreizen.

5 Die dan, zeide hij, onder u kunnen, dat zij mede afreizen, en zo er iets onbehoorlijks in dezen man is, dat zij hem beschuldigen.

6 En als hij onder hen niet meer dan tien dagen doorgebracht had, kwam hij af naar Cesarea; en des anderen daags, op den rechterstoel gezeten zijnde, beval hij, dat Paulus zou voor gebracht worden.

7 En als hij daar gekomen was, stonden de Joden, die van Jeruzalem afgekomen waren, rondom hem, vele en zware beschuldigingen tegen Paulus voortbrengende, die zij niet konden bewijzen;

8 Dewijl hij, antwoordende, zeide: Ik heb noch tegen de wet der Joden, noch tegen den tempel, noch tegen den keizer iets gezondigd.

9 Maar Festus, willende den Joden gunst bewijzen, antwoordde Paulus, en zeide: Wilt gij naar Jeruzalem opgaan, en aldaar voor mij over deze dingen geoordeeld worden?

10 En Paulus zeide: Ik sta voor den rechterstoel des keizers, waar ik geoordeeld moet worden; den Joden heb ik geen onrecht gedaan; gelijk gij ook zeer wel weet.

11 Want indien ik onrecht doe, en iets des doods waardig gedaan heb, ik weiger niet te sterven; maar indien er niets is van hetgeen, waarvan dezen mij beschuldigen, zo kan niemand mij hun uit gunst overgeven. Ik beroep mij op den keizer.

12 Toen antwoordde Festus, als hij met den raad gesproken had: Hebt gij u op den keizer beroepen? Gij zult tot den keizer gaan.

13 En als enige dagen voorbijgegaan waren, kwamen de koning Agrippa en Bernice te Cesarea, om Festus te begroeten.

14 En toen zij aldaar vele dagen doorgebracht hadden, heeft Festus de zaken van Paulus aan den koning verhaald, zeggende: Hier is een zeker man van Felix gevangen gelaten;

15 Om wiens wil, als ik te Jeruzalem was, de overpriesters en de ouderlingen der Joden verschenen, begerende vonnis tegen hem;

16 Aan dewelke ik antwoordde, dat de Romeinen de gewoonte niet hebben, enigen mens uit gunst ter dood over te geven, eer de beschuldigde de beschuldigers tegenwoordig heeft, en plaats van verantwoording gekregen heeft over de beschuldiging.

17 Als zij dan gezamenlijk alhier gekomen waren, zo heb ik, geen uitstel nemende, des daags daaraan op den rechterstoel gezeten, en beval, dat de man zoude voor gebracht worden;

18 Over welken de beschuldigers, hier staande, geen zaak hebben voorgebracht, waarvan ik vermoedde;

19 Maar hadden tegen hem enige vragen van hun godsdienst, en van zekeren Jezus, Die gestorven was, Welken Paulus zeide te leven.

20 En als ik over de onderzoeking van deze zaak in twijfeling was, zeide ik, of hij wilde gaan naar Jeruzalem, en aldaar over deze dingen geoordeeld worden.

21 En als Paulus zich beriep, dat men hem tot de kennis des keizers bewaren zou, zo heb ik bevolen, dat hij bewaard zoude worden, ter tijd toe, dat ik hem tot den keizer zenden zou.

22 En Agrippa zeide tot Festus: Ik wilde ook zelf dien mens wel horen. En hij zeide: Morgen zult gij hem horen.

23 Des anderen daags dan, als Agrippa gekomen was en Bernice, met grote pracht, en als zij ingegaan waren in het rechthuis, met de oversten over duizend, en de mannen, die de voornaamsten de stad waren, werd Paulus op bevel van Festus voor gebracht.

24 En Festus zeide: Koning Agrippa, en gij mannen allen, die met ons hier tegenwoordig zijt, gij ziet dezen, van welken mij de ganse menigte der Joden heeft aangesproken, beide te Jeruzalem en hier, roepende, dat hij niet meer behoort te leven.

25 Maar ik bevonden hebbende, dat hij niets des doods waardig gedaan had, en dewijl hij ook zelf zich op den keizer beroepen heeft, heb besloten hem te zenden.

26 Van welken ik niets zekers heb aan den heer te schrijven; daarom heb ik hem voor ulieden voorgebracht, en meest voor u, koning Agrippa, opdat ik, na gedane onderzoeking, wat heb te schrijven.

27 Want het dunkt mij tegen rede, een gevangene te zenden, en niet ook de beschuldigingen, die tegen hem zijn, te kennen te geven.

New Living Translation NLT

1 Three days after Festus arrived in Caesarea to take over his new responsibilities, he left for Jerusalem,

2 where the leading priests and other Jewish leaders met with him and made their accusations against Paul.

3 They asked Festus as a favor to transfer Paul to Jerusalem (planning to ambush and kill him on the way).

4 But Festus replied that Paul was at Caesarea and he himself would be returning there soon.

5 So he said, “Those of you in authority can return with me. If Paul has done anything wrong, you can make your accusations.”

6 About eight or ten days later Festus returned to Caesarea, and on the following day he took his seat in court and ordered that Paul be brought in.

7 When Paul arrived, the Jewish leaders from Jerusalem gathered around and made many serious accusations they couldn’t prove.

8 Paul denied the charges. “I am not guilty of any crime against the Jewish laws or the Temple or the Roman government,” he said.

9 Then Festus, wanting to please the Jews, asked him, “Are you willing to go to Jerusalem and stand trial before me there?”

10 But Paul replied, “No! This is the official Roman court, so I ought to be tried right here. You know very well I am not guilty of harming the Jews.

11 If I have done something worthy of death, I don’t refuse to die. But if I am innocent, no one has a right to turn me over to these men to kill me. I appeal to Caesar!”

12 Festus conferred with his advisers and then replied, “Very well! You have appealed to Caesar, and to Caesar you will go!”

13 A few days later King Agrippa arrived with his sister, Bernice, to pay their respects to Festus.

14 During their stay of several days, Festus discussed Paul’s case with the king. “There is a prisoner here,” he told him, “whose case was left for me by Felix.

15 When I was in Jerusalem, the leading priests and Jewish elders pressed charges against him and asked me to condemn him.

16 I pointed out to them that Roman law does not convict people without a trial. They must be given an opportunity to confront their accusers and defend themselves.

17 “When his accusers came here for the trial, I didn’t delay. I called the case the very next day and ordered Paul brought in.

18 But the accusations made against him weren’t any of the crimes I expected.

19 Instead, it was something about their religion and a dead man named Jesus, who Paul insists is alive.

20 I was at a loss to know how to investigate these things, so I asked him whether he would be willing to stand trial on these charges in Jerusalem.

21 But Paul appealed to have his case decided by the emperor. So I ordered that he be held in custody until I could arrange to send him to Caesar.”

22 “I’d like to hear the man myself,” Agrippa said. And Festus replied, “You will—tomorrow!”

23 So the next day Agrippa and Bernice arrived at the auditorium with great pomp, accompanied by military officers and prominent men of the city. Festus ordered that Paul be brought in.

24 Then Festus said, “King Agrippa and all who are here, this is the man whose death is demanded by all the Jews, both here and in Jerusalem.

25 But in my opinion he has done nothing deserving death. However, since he appealed his case to the emperor, I have decided to send him to Rome.

26 “But what shall I write the emperor? For there is no clear charge against him. So I have brought him before all of you, and especially you, King Agrippa, so that after we examine him, I might have something to write.

27 For it makes no sense to send a prisoner to the emperor without specifying the charges against him!”