Parallel Bible results for "job 6"

Job 6

Statenvertaling (Dutch) SVV

1 Maar Job antwoordde en zeide:

2 Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!

3 Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.

4 Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

5 Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?

6 Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

7 Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.

8 Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

9 En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!

10 Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

11 Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?

12 Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

13 Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

14 Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

15 Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;

16 Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.

17 Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

18 De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.

19 De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.

20 Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.

21 Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

22 Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?

23 Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

24 Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.

25 O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?

26 Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

27 Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

28 Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.

29 Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

30 Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?

New International Version NIV

1 Then Job replied:

2 “If only my anguish could be weighed and all my misery be placed on the scales!

3 It would surely outweigh the sand of the seas— no wonder my words have been impetuous.

4 The arrows of the Almighty are in me, my spirit drinks in their poison; God’s terrors are marshaled against me.

5 Does a wild donkey bray when it has grass, or an ox bellow when it has fodder?

6 Is tasteless food eaten without salt, or is there flavor in the sap of the mallow ?

7 I refuse to touch it; such food makes me ill.

8 “Oh, that I might have my request, that God would grant what I hope for,

9 that God would be willing to crush me, to let loose his hand and cut off my life!

10 Then I would still have this consolation— my joy in unrelenting pain— that I had not denied the words of the Holy One.

11 “What strength do I have, that I should still hope? What prospects, that I should be patient?

12 Do I have the strength of stone? Is my flesh bronze?

13 Do I have any power to help myself, now that success has been driven from me?

14 “Anyone who withholds kindness from a friend forsakes the fear of the Almighty.

15 But my brothers are as undependable as intermittent streams, as the streams that overflow

16 when darkened by thawing ice and swollen with melting snow,

17 but that stop flowing in the dry season, and in the heat vanish from their channels.

18 Caravans turn aside from their routes; they go off into the wasteland and perish.

19 The caravans of Tema look for water, the traveling merchants of Sheba look in hope.

20 They are distressed, because they had been confident; they arrive there, only to be disappointed.

21 Now you too have proved to be of no help; you see something dreadful and are afraid.

22 Have I ever said, ‘Give something on my behalf, pay a ransom for me from your wealth,

23 deliver me from the hand of the enemy, rescue me from the clutches of the ruthless’?

24 “Teach me, and I will be quiet; show me where I have been wrong.

25 How painful are honest words! But what do your arguments prove?

26 Do you mean to correct what I say, and treat my desperate words as wind?

27 You would even cast lots for the fatherless and barter away your friend.

28 “But now be so kind as to look at me. Would I lie to your face?

29 Relent, do not be unjust; reconsider, for my integrity is at stake.

30 Is there any wickedness on my lips? Can my mouth not discern malice?