Parallel Bible results for "klaagliederen 3"

Klaagliederen 3

Statenvertaling (Dutch) SVV

1 Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

2 Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

3 Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

4 Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

5 Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

6 Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

7 Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

8 Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

9 Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

10 Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

11 Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

12 Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

13 He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

14 He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

15 He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

16 Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

18 Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

19 Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

20 Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

21 Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

22 Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

23 Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

24 Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

25 Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

26 Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

27 Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

28 Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

29 Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

30 Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

31 Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

32 Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

33 Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

34 Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

35 Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

36 Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

37 Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

38 Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

39 Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

40 Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

41 Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

42 Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

43 Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

44 Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

45 Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

46 Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

47 Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

48 Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

49 Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

50 Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

51 Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

52 Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

53 Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

54 Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

55 Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

56 Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

57 Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

58 Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

59 Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

60 Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

61 Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

62 Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

63 Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

64 Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

65 Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

66 Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.

New International Version NIV

1 I am the man who has seen affliction by the rod of the LORD’s wrath.

2 He has driven me away and made me walk in darkness rather than light;

3 indeed, he has turned his hand against me again and again, all day long.

4 He has made my skin and my flesh grow old and has broken my bones.

5 He has besieged me and surrounded me with bitterness and hardship.

6 He has made me dwell in darkness like those long dead.

7 He has walled me in so I cannot escape; he has weighed me down with chains.

8 Even when I call out or cry for help, he shuts out my prayer.

9 He has barred my way with blocks of stone; he has made my paths crooked.

10 Like a bear lying in wait, like a lion in hiding,

11 he dragged me from the path and mangled me and left me without help.

12 He drew his bow and made me the target for his arrows.

13 He pierced my heart with arrows from his quiver.

14 I became the laughingstock of all my people; they mock me in song all day long.

15 He has filled me with bitter herbs and given me gall to drink.

16 He has broken my teeth with gravel; he has trampled me in the dust.

17 I have been deprived of peace; I have forgotten what prosperity is.

18 So I say, “My splendor is gone and all that I had hoped from the LORD.”

19 I remember my affliction and my wandering, the bitterness and the gall.

20 I well remember them, and my soul is downcast within me.

21 Yet this I call to mind and therefore I have hope:

22 Because of the LORD’s great love we are not consumed, for his compassions never fail.

23 They are new every morning; great is your faithfulness.

24 I say to myself, “The LORD is my portion; therefore I will wait for him.”

25 The LORD is good to those whose hope is in him, to the one who seeks him;

26 it is good to wait quietly for the salvation of the LORD.

27 It is good for a man to bear the yoke while he is young.

28 Let him sit alone in silence, for the LORD has laid it on him.

29 Let him bury his face in the dust— there may yet be hope.

30 Let him offer his cheek to one who would strike him, and let him be filled with disgrace.

31 For no one is cast off by the Lord forever.

32 Though he brings grief, he will show compassion, so great is his unfailing love.

33 For he does not willingly bring affliction or grief to anyone.

34 To crush underfoot all prisoners in the land,

35 to deny people their rights before the Most High,

36 to deprive them of justice— would not the Lord see such things?

37 Who can speak and have it happen if the Lord has not decreed it?

38 Is it not from the mouth of the Most High that both calamities and good things come?

39 Why should the living complain when punished for their sins?

40 Let us examine our ways and test them, and let us return to the LORD.

41 Let us lift up our hearts and our hands to God in heaven, and say:

42 “We have sinned and rebelled and you have not forgiven.

43 “You have covered yourself with anger and pursued us; you have slain without pity.

44 You have covered yourself with a cloud so that no prayer can get through.

45 You have made us scum and refuse among the nations.

46 “All our enemies have opened their mouths wide against us.

47 We have suffered terror and pitfalls, ruin and destruction.”

48 Streams of tears flow from my eyes because my people are destroyed.

49 My eyes will flow unceasingly, without relief,

50 until the LORD looks down from heaven and sees.

51 What I see brings grief to my soul because of all the women of my city.

52 Those who were my enemies without cause hunted me like a bird.

53 They tried to end my life in a pit and threw stones at me;

54 the waters closed over my head, and I thought I was about to perish.

55 I called on your name, LORD, from the depths of the pit.

56 You heard my plea: “Do not close your ears to my cry for relief.”

57 You came near when I called you, and you said, “Do not fear.”

58 You, Lord, took up my case; you redeemed my life.

59 LORD, you have seen the wrong done to me. Uphold my cause!

60 You have seen the depth of their vengeance, all their plots against me.

61 LORD, you have heard their insults, all their plots against me—

62 what my enemies whisper and mutter against me all day long.

63 Look at them! Sitting or standing, they mock me in their songs.

64 Pay them back what they deserve, LORD, for what their hands have done.

65 Put a veil over their hearts, and may your curse be on them!

66 Pursue them in anger and destroy them from under the heavens of the LORD.