Genesis 43:7-17

7 En zij zeiden: Die man vraagde zeer nauw naar ons, en naar onze maagschap, zeggende: Leeft uw vader nog; hebt gij nog een broeder? Zo gaven wij het hem te kennen, volgens diezelfde woorden; hebben wij juist geweten, dat hij zeggen zou: Brengt uw broeder af?

8 Toen zeide Juda tot Israel, zijn vader: Zend den jongeling met mij, zo zullen wij ons opmaken en reizen, opdat wij leven en niet sterven, noch wij, noch gij, noch onze kinderkens.

9 Ik zal borg voor hem zijn; van mijn hand zult gij hem eisen; indien ik hem tot u niet breng en hem voor uw aangezicht stel, zo zal ik alle dagen tegen u gezondigd hebben!

10 Want hadden wij niet gezuimd, voorwaar, wij waren alreeds tweemaal wedergekomen.

11 Toen zeide Israel, hun vader, tot hen: Is het nu alzo, zo doet dit; neemt van het loffelijkste dezes lands in uwe vaten, en brengt dien man een geschenk henen af: een weinig balsem, en een weinig honig, specerijen en mirre, terpentijnnoten en amandelen.

12 En neemt dubbel geld in uw hand; en brengt het geld, hetwelk in den mond uwer zakken wedergekeerd is, weder in uw hand; misschien is het een feil.

13 Neemt ook uw broeder mede, en maakt u op, keert weder tot dien man.

14 En God, de Almachtige, geve u barmhartigheid voor het aangezicht van dien man, dat hij uw anderen broeder en Benjamin met u late gaan! En mij aangaande, als ik van kinderen beroofd ben, zo ben ik beroofd!

15 En die mannen namen dat geschenk, en namen dubbel geld in hun hand, en Benjamin; en zij maakten zich op, en togen af naar Egypte, en zij stonden voor Jozefs aangezicht.

16 Als Jozef Benjamin met hen zag, zo zeide hij tot dengene, die over zijn huis was: Breng deze mannen naar het huis toe, en slacht slachtvee, en maak het gereed; want deze mannen zullen te middag met mij eten.

17 De man nu deed, gelijk Jozef gezegd had; en de man bracht deze mannen in het huis van Jozef.

Genesis 43:7-17 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO GENESIS 43

This chapter informs us how that the famine continued in the land of Canaan, and the corn that Jacob's family had from Egypt being consumed, Jacob pressed his sons to go down for more, which they refused to do, unless Benjamin was sent with them, for whose safety Judah offered to become a surety, Ge 43:1-10; Jacob with reluctance was prevailed upon to let him go, and dismissed them with a present to the governor of Egypt, and with double money to buy corn with, and with his blessing upon them, Ge 43:11-14; upon which they set out for Egypt; and when they came into the presence of Joseph, he seeing Benjamin with them, ordered his steward to have them to his house, and get dinner ready, it being his pleasure that they should dine with him that day, Ge 43:15-17; this threw them into a fright, supposing they were going to be called to an account for the money they found in their sacks; wherefore they related to the steward very particularly the whole of that affair, who bid them not be uneasy, for he had had their money; and as a proof that things would go well with them, brought Simeon out to them, and treated them very kindly and gently, Ge 43:18-24; and having got their present ready against Joseph came home, they delivered it to him with great veneration and submission; who asked of the welfare of their father, and whether that was not their younger brother they spoke of, the sight of whom so affected him, that he was obliged in haste to retire to his chamber, and weep, Ge 43:25-30; and having washed his face, and composed himself, he returned and ordered dinner to be brought, which was set on different tables, one for himself and the Egyptians, and the other for his brethren, whom he placed according to their age, to their great surprise; and sent them messes from his table to each, and to Benjamin five times more than the rest, and they were so liberally entertained, that they became cheerful and merry, Ge 43:31-34.