Jeremia 4:21-31

21 Hoe lang zal ik de banier zien, het geluid der bazuin horen?

22 Zekerlijk, Mijn volk is dwaas, Mij kennen zij niet; het zijn zotte kinderen, en zij zijn niet verstandig; wijs zijn zij om kwaad te doen, maar goed te doen weten zij niet.

23 Ik zag het land aan, en ziet, het was woest en ledig; ook naar den hemel, en zijn licht was er niet.

24 Ik zag de bergen aan, en ziet, zij beefden; en al de heuvelen schudden.

25 Ik zag, en ziet, er was geen mens; en alle vogelen des hemels waren weggevlogen.

26 Ik zag, en ziet, het vruchtbare land was een woestijn, en al zijn steden waren afgebroken, vanwege den HEERE, vanwege de hittigheid Zijns toorns.

27 Want zo zegt de HEERE: Dit ganse land zal een woestijn zijn (doch Ik zal geen voleinding maken);

28 Hierom zal de aarde treuren, en de hemel daarboven zwart zijn; omdat Ik het heb gesproken, Ik heb het voorgenomen en het zal Mij niet rouwen, en Ik zal Mij daarvan niet afkeren.

29 Van het geroep der ruiteren en boogschutters vluchten al de steden; zij gaan in de wolken, en klimmen op de rotsen; al de steden zijn verlaten, zodat niemand in dezelve woont.

30 Wat zult gij dan doen, gij verwoeste? Al kleeddet gij u met scharlaken, al versierdet gij u met gouden sieraad, al schuurdet gij uw ogen met blanketsel, zo zoudt gij u toch tevergeefs oppronken; de boelen versmaden u, zij zullen uw ziel zoeken.

31 Want ik hoor een stem als van een vrouw, die in arbeid is, een benauwdheid als van een, die in des eersten kinds nood is, de stem van de dochter Sions; zij hijgt, zij breidt haar handen uit, zeggende: O, wee mij nu, want mijn ziel is moede vanwege de doodslagers!

Jeremia 4:21-31 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 4

This chapter begins with several exhortations to repentance; first to Israel, or the ten tribes, to return to the Lord with their whole hearts, and put away their abominations, and serve him in sincerity and uprightness of soul; with promises of rest and safety to themselves; and that it would have a happy influence on the Gentiles, and issue in their conversion; who would hereupon bless themselves in the Lord, and glory in him, Jer 4:1,2, and next to the inhabitants of Judah and Jerusalem, to show a concern for renewing and sanctifying grace, signified by various metaphors, lest they should be consumed with the fire of divine wrath, Jer 4:3,4 and then the destruction of that land and city is foretold and described, partly by what was introductory to it, and the proclamation of it, signified by blowing the trumpet, and setting up the standard, Jer 4:5,6,15,19,20, by an account of the destroyers, their cruelty, swiftness, and diligence, Jer 4:7,13,16,17, and of the destruction itself, compared to a violent wind, Jer 4:11,12, by the effect it should have upon the inhabitants of all sorts, high and low, Jer 4:8,9, and had upon the prophet himself, Jer 4:10,19,21, and by the cause and ground of it, the sins of the people, which they are called upon to repent of, Jer 4:14,17,18,22 and by a vision the prophet had of the dreadful desolation of the land, Jer 4:23-29 and by the vain and false hopes the people would have of their recovery, and the great anxiety and distress they would be in, Jer 4:30,31.