Job 10:1-10

1 Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

2 Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

3 Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

4 Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

5 Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

6 Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

7 Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

8 Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

9 Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

10 Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

Job 10:1-10 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JOB 10

Job here declares the greatness of his afflictions, which made him weary of his life, and could not help complaining; entreats the Lord not to condemn him but show him the reason of his thus dealing with him, Job 10:1,2; and expostulates with him about it, and suggests as if it was severe, and not easily reconciled to his perfections, when he knew he was not a wicked man, Job 10:3-7; he puts him in mind of his formation and preservation of him, and after all destroyed him, Job 10:8-12; and represents his case as very distressed; whether he was wicked or righteous it mattered not, his afflictions were increasing upon him, Job 10:13-17; and all this he observes, in order to justify his eager desire after death, which he renews, Job 10:18,19; and entreats, since his days he had to live were but few, that God would give him some respite before he went into another state, which he describes, Job 10:20-22.