Job 21:4-14

4 Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

5 Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

6 Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.

7 Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

8 Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.

9 Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.

10 Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.

11 Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

12 Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

13 In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.

14 Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

Job 21:4-14 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JOB 21

This chapter contains Job's reply to Zophar's preceding discourse, in which, after a preface exciting attention to what he was about to say, Job 21:1-6; he describes by various instances the prosperity of wicked men, even of the most impious and atheistical, and which continues with them as long as they live, contrary to what Zophar had asserted in Job 20:5, Job 21:7-15; as for himself, he disapproved of such wicked men as much as any, and owns that destruction comes upon them sooner or later, and on their posterity also, Job 21:16-21; but as God is a God of knowledge, and needs no instruction from any, and is a sovereign Being, he deals with men in different ways; some die in great ease, and peace, and prosperity, and others in bitterness and distress, but both are alike brought to the dust, Job 21:22-26; and whereas he was aware of their censures of him, and their objections to what he had said, he allows that the wicked are reserved to the day of destruction, which is future, and in the mean while lie in the grave, where all must follow; yet they are not repaid or rewarded in this life, that remains to be done in another world, Job 21:27-33; and concludes, that their consolation with respect to him was vain, and falsehood was in their answers, Job 21:34.