Exodus 4:2

2 En de HEERE zeide tot hem: Wat is er in uw hand? En hij zeide: Een staf.

Exodus 4:2 Meaning and Commentary

Exodus 4:2

And the Lord said unto him
Not reproving him for contradicting him, or showing any diffidence of what he had said; but rather as approving the hint he gave of having some sign or miracle wrought, to command from the Israelites an assent unto him, as commissioned of God to deliver them: what [is] that in thine hand?
which question is put, not as being ignorant of what it was, but to lead on to what he had further to say, and to the working of the miracle: and he said, a rod;
or staff, such as shepherds use in the management of their flocks, for Moses was now feeding the flock of his father-in-law; but Aben Ezra seems rather to think it was a walking staff, such as ancient men lean upon, since Moses did not go to Pharaoh after the manner of a shepherd; yea, it may be added, he went with the authority of a prince or ruler of Israel, and even with the authority of the ambassador of the King of kings.

Exodus 4:2 In-Context

1 Toen antwoordde Mozes, en zeide: Maar zie, zij zullen mij niet geloven, noch mijn stem horen; want zij zullen zeggen: De HEERE is u niet verschenen!

2 En de HEERE zeide tot hem: Wat is er in uw hand? En hij zeide: Een staf.

3 En Hij zeide: Werp hem ter aarde. En hij wierp hem ter aarde! Toen werd hij tot een slang; en Mozes vlood van haar.

4 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit, en grijp haar bij haar staart! Toen strekte hij zijn hand uit, en vatte haar, en zij werd tot een staf in zijn hand.

5 Opdat zij geloven, dat u verschenen is de HEERE, de God hunner vaderen, de God van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob.